جاذبه هاي گردشگري شهرستان رامسر

شهرستان زيباي رامسر در دامنه جنگلي و زيباي البرز و ساحل درياي خزر قرار گرفته و با لقب عروس شهرهاي ايران يكي از قطب هاي توريستي كشور مي باشد . جاذبه هاي گردشگري رامسر به شرح زير است:بقعه متبركه امامزاده حسين (ع) در شيرود، قلعه ماركو، قلعه شاه نشين (قلعه بند)، مسجد آقا مير ابوطالب، هتل قديم رامسر، مجموعه باغ و كاخ مرمر، بقعه آقا بسمل، مقبره ملا سعيد، بي بي سكينه، مقبره چهل شهيد، امامزاده سيد ابوطالب كتالم، امامزاده برهان، كوه هاي خوش انگور كينو، پابند، مياندوك، سياه كوه، كنت و چاه خاني، جاركوه، و چاله سر، مكي چشمه، چشمه هاي مارگوين، كودمحله، و پيازكش كوهستان سماكوش، كوهر و ييلاق جواهر ده، چشمه آب علي، آب گرم هاي معدني سونا، نمره، ينگ بنه، زير گل، سادات محله رمك و گازدار، جنگل دال خاني و ييلاق جنت رودبار، رود چالكرود، آبشار سياسرت، يخچال طبيعي قله خش چال، غار كوه شير چال، پارك جنگلي، صفارود، مجتمع تفريحي ساحلي توسكا سرا، مناطق ييلاقي اكراسر، چاك و جنت رودبار، چرته، جيرود، نمكدره و ايزكي.

مسجد آقا مير ابوطالب از جاذبه هاي گردشگري رامسر

اين مسجد در ضلع جنوبي گورستان عمومي سادات شهر واقع شده است. اين بنا در سال 1200 هـ ق توسط آقا مير ابو طالب و با مساعدت مردم ساحته شده است. مسجد داراي نقشه مستطيل در ابعاد 10*6 متر مي باشد. بنا داراي سه ورودي در ضلع شمالي و يك ورودي در ضلع شرقي و يك ورودي مشبك در ضلع غربي مي باشد. سقف بنا بر روي شش ستون چوبي قطور قديمي با سر ستون هاي تزئيني قرار گرفته است.

تماشاگه خزر (كاخ رامسر) از جاذبه هاي گردشگري رامسر

كاخ رامسر در سال 1316 به دست معماران و حجاران هنرمند ايراني و به سرپرستي مهندسين آلماني ساخته شد. نماي خارجي كاخ از سنگ مرمر رگه دار و ايوان آن با چهار ستون حجاري شده و از سنگ مرمر يك پارچه و سر ستون ها و پايه ستون هاي تزئيني شكل گرفته است. اين بنا داراي يك تالار مركزي است كه در دو سمت آن دو اتاق قرار دارد. در پشت اين تالار راهرو و سرويس هاي خدماتي و بهداشتي وجود دارد. داخل اطاق ها و تالار شومينه هايي تعبيه شده است. سقف اتاق ها و ايوان و اطراف شومينه ها داراي تزئينات گچبري رنگي با طرح هايي متنوع گياهي، انساني و حيواني و تلفيقي از هنر شرق و غرب است. پنجره ها و درها ارتفاع زيادي دارند. بالاي پنجره ها از سمت بيرون با سنگ مرمر به صورت طرح هاي گياهي كار شده و تعدادي از پنجره ها و درها داراي تزئينات چوبي است از ديگر اجزاي معماري اين كاخ ستون هاي رفيع سنگي آن است.

در سمت جنوبي كاخ تنديس دو شير نشسته از سنگ مرمر قرار دارد اين كاخ هم اكنون به عنوان موزه (تماشاگه) خزر با آثاري از ارزشمندترين يافته هاي باستان شناسي منطقه خزر، تابلوي نفيس از نقاشان بزرگ دنيا، مجسمه هاي برنزي و سنگي بسيار زيبا و آثار منحصر به فرد از هنرمندان لزرگ و معروف جهان را در خود جاي داده است.

قلعه ماركو از جاذبه هاي گردشگري رامسر

قلعه ماكو بر روي قله اي به همين نام در شرق شهر كتالم و 6 كيلومتري رامسر واقع شده است. بقاياي معماري قلعه شامل باروي شمالي به طول 33 متر، باروي شرقي به طول 7/17 متر، باروي ضلع غربي به طول 8/14 متر مي باشد بخش كوچكي از برج ضلع شمال غربي بر جاي مانده است. وجود قلعه تاريخي و زيباي طبيعي قلعه ماركو آن را به يكي از جاذبه هاي فرهنگي و طبيعي شهر رامسر تبديل كرده است.

قلعه شاه نشين (قلعه بند) از جاذبه هاي گردشگري رامسر

اين قلعه بر روي كوه جنگلي در ضلع جنوبي هتل جديد و قديم در شهر رامسر واقع شده است. اين قلعه در سال 520 هجري قمري و در زمان كيا بزرگ اميد و جانشين حسن صباح ساخته شد در كتاب زبده التواريخ از اين قلعه سخن به ميان آمده است. قلعه داراي نقشه مستطيل شكل بوده و بقاياي معماري بر جاي مانده شتمل اطاق ها، پله و آب انباري كه با استفاده از مصالح آجر، سنگ و ملات ساروج ساخته شده است.

هتل قديم رامسر از جاذبه هاي گردشگري رامسر

اين بنا در ضلع جنوبي شهر و در دامنه رشته كوه البرز واقع شده است و در سال 1312 شمسي به بهره برداري رسيد. طراح و مجري ساخت آن شخصي به نام مهندس غريبيان بوده است. هتل در سه طبقه و يك بخش زير زمين احداث گرديده و مساحت هر طبقه 1500 متر مربع مي باشد. دسترسي به آن از يك رشته پلكان در ضلع شمالي امكان پذير است. تزئينات به كار رفته در ابتداي ورودي دو ضلع شمالي و جنوبي شامل مجمسمه هايي از انسان و حيوان و در نماي بيروني با استفاده از عناصر خطي (به صورت افقي و عمودي) در اطراف پنجره ها و نقوش اسطوره اي به صورت برجسته و با طرح هاي گياهي و هندسي تزئين گرديده است.

مجموعه توسكا سرا از جاذبه هاي گردشگري رامسر

اين مجموعه در ضلع شمالي بلوار معلم و در ساحل دريا قرار دارد و در فاصله سال هاي 1309 – 1312 شمسي توسط مهندسين آلماني احداث شده است. مجموعه شامل پنج واحد مستقل و مجزا از هم كه دو واحد آن اقامتي (متل – ويلا) دو واحد كابين رختكن براي استفاده از دريا و استخر و يك واحد پذيرايي و تفريحي (كازينو) است به جز ساختمان كازينو سابق كه در دو طبقه ساخته شده ساير بخش ها در يك طبقه و بخش زير زمين احداث شده است. ورودي بناي اصلي كازينو در ضلع جنوبي داراي سه تاق نماي مرتفع مي باشد و در داخل بنا نيز داراي نقوش برجسته خطي نزئيني است.

آب هاي معدني از جاذبه هاي گردشگري رامسر

چشمه هاي آب گرم رامسر به چشمه هاي گوگردي گازدار معروف هستند. اين چشمه ها در نقاطي مانند جواهر ده، كتالم، سادات محله و خود شهر رامسر قرار دارند. اين چشمه ها به صورت ابتدايي، به طور عمومي و يا خصوصي استفاده مي شود ولي تأسيسات آب گرم معدني پشت هتل هاي رامسر، زير پل در ضلع شرقي ويلاهاي اختصاصي هتل رامسر از طريق ايجاد استخر، دوش و وان هاي متعدد محل هاي مناسبي براي استفاده و استحمام مسافران و مردم فراهم آورده اند. در 12 كيلومتري جنوب رامسر هم آب سرد معدني ني دشت وجود دارد.

آبشار ها از جاذبه هاي گردشگري رامسر

در ارتفاعات شهرستان رامسر چند آبشار با چشم انداز زيبا وجود دارد كه از آن جمله مي توان به آبشار لج و ميج در مجاورت روستاهايي به همين نام در دهستان اشكور اشاره نمود.

پارك جنگلي صفارود از جاذبه هاي گردشگري رامسر

اين پارك به فاصله 9 كيلومتري جاده رامسر به جواهر ده و كنار رودخانه صفا رود واقع شده است. اين پارك داراي امكانات رفاهي و تفريحي مي باشد.

جواهر ده از جاذبه هاي گردشگري رامسر

جواهر ده در فاصله 27 كيلومتري جنوب غرب شهر رامسر واقع شده و يكي از مناطق زيبا و دل انگيز كوهستاني سلسله جبال البرز به شمار مي آيد جواهر ده با وجود فاصله اندك از درياي خزر حدود 2000 متر ارتفاع دارد. نصف سال پوشيده از برف مي باشد و در فصل تابستان از هواي مطبوع برخوردار است. در بعضي اوقات مه آلود است. چشمه جوشان آبعلي، شيخان آب ور، كمر بن، برتل باريك از نقاط زيباي جواهر ده است. مسجد تاريخي آدينه كه قدمت آن به قرن هفتم هجري باز مي گردد گيشي سنگ (نو عروس) گهواره سنگي سلاژ پشته، شير سنگي از موارد ديدني اين منطقه است.

جواهر ده در زمستان تقزيبا خالي از سكنه است اما در بهار و تابستان جمعيت آن به 20000 نفر مي رسد. جواهر ده داراي يك هتل سوئيت جواهر مي باشد كه با ظرفيت 15 سوئيت با سرمايه گذاري بخش خصوصي و مشاركت سازمان ايران گردي و جهانگردي ساخته شده است. ميرزا كوچك خان جنگلي و مبارزان جنگلي اش در منطقه نبرد سنگيني با نيرو هاي دولتي مي كنند كه در اين نبرد 27 تن از آنان به شهادت مي رسند.

يكي ديگر از مراكز ديدني رامسر جنگل داخل خاني است كه در فاصله 30 كيلومتري اين شهر قرار دارد.

غار گرگر لوكا از جاذبه هاي گردشگري رامسر

اين غار در منطقه صعب العبور از ارتفاعات كوه ايلميلي با ديوارهاي صخره اي قرار دارد. داراي شيبي تند بوده و بسيار زيبا و ديدني است.

غار ياغي لوكا از جاذبه هاي گردشگري رامسر

غار باغي كولا  رامسر داراي شيب 95 درجه بوده و دهنه بالايي غار سه متر مي باشد و حدود 3000 متر از سطح دريا ارتفاع دارد و در شمال غربي رامسر واقع است.

غار بام بامه از جاذبه هاي گردشگري رامسر

اين غار در جنوب هتل و جنوب غربي محله رمك در ميان جنگل هاي پوشيده از درختان كهنسال در فاصله 200 متري دامنه كوه قلعه بند قرار دارد دهانه آن به شكل مثلث بوده و حدود 40 متر عمق دارد و احتمالا در گذشته محل اختفاي اشياء با ارزش و عتيقه بوده است. غار بام بامه ترسناك و از عجايب رامسر است.

• جاذبه هاي گردشگري رامسر در ويكي پديا رو هم از اينجا ميتونيد بخونيد.

تورآگهي ارائه دهنده جديدترين پيشنهادهاي مسافرتي به شما 

• اگه قصد سفر به شمال ايران رو داريد و مايليد به طبيعت گردي به يادموندني و دلپذيري رو واسه خودتون در كمال آرامش رقم بزنيد، حتما بهتورهاي شمال برترين آژانس هاي ايران رو ببينيد. 
• اگه تمايل داريد بريد كيش، حتما ليست قيمت هاي تورهاي كيش آژانس هاي گردشگري متفاوت رو ببينيد و با هم مقايسه نماييد. اگه تمايل داريد در مورد كيش اطلاعات جديد كسب نماييد به مقاله راهنماي تورهاي كيش ما سري بزنيد. 

​با تورآگهي همراه باشيد. 

اگه قصد سفر به مشهد رو داريد مي تونيد تورهاي مشهد ما رو با يكديگر مقايسه نماييد. 

جديدترين تورهاي مسافرتي دوستان ما در اينترنت رو هم ببينيد. 

وسوسه ي زوار

راهنمايي سفر به روستاي ييلاقي وزوار در هزار جريب مازندران

پاييز كه از راه مي رسد. نه فقط جاده هاي ارام خلوت و بادهاي خنك كه طبيعت رنگارنگ هم با خودش وسوسه ي سفر دارد. وسوسه ي پياده روي در ميان درختان رنگارنگ و ديدن مردماني در شهر ها وروستاهاي دور كه حالا دور از شلوغي مسافران، به سبك زندگي عادي خودشان برگشتند . در ماه ابان كه شهر ها وروستاها پيشتر نقاط ايران رو به سرما ميرود، ميشود وارد يك جاده فرعي شد ، از خلوتي رنگارنگ جاده لذت برده و دست اخر در روستايي خلوت و ارام چند روزي را سر كرد. روستايي مثل <<وزوار>> هزار جريب كه در شرقي ترين نقطه اي استان مازندران جاخوش كرده است. وزوار در ارتفاعات شهرستان گلوگاه و در دل جنگل هاي هيركاني قرار گرفته است ، اگر چه فصل تابستان اين روستاي ييلاقي بسيار دلچسب است ،اما ما پاييز ان را به شما پيشنهاد ميدهيم كه با گذر از پيچ خم جاده ي رنگارنگ انگار وارد دنياي ديگري شده ايم شايد براي تان جالب باشد كه بدانيد نام فاميل پيشتر اهالي وزوار ،رياحي است . ان ها خود را از فرزندان <<حربن يزيد رياحي>> مي دانند.

در راه نوكنده براي رسيدن به روستاي زوار

براي رسيدن به زوار بايد اول از همه به شهر جديد <<نوكنده>>در غرب استان گلستان برسيد . از نوكنده وارد جاده قديم گلوگاه به گرگان يا به قول محلي ها جاده ي رضا شاهي شويد. در اين جاده وقتي در سمت راست جاده به فرعي روستاي <<تلور >>رسيديد كه با تابلوي راهنما مشخص شده است ، به سمت جنوب بپچيند تا به روستاي زوار برسيد . در طول مسير ايستگاه امداد نجات هلال احمر را هم خواهيد ديد و از جنگل زيباي <<نرگسيه>>كه قرار است تبديل به پارك چنگلي شود هم خوب عبور كنيد . بعد از رسيدن به جنگل و روستا در صورت صاف بودن هوا چشم انداز قله اي دماوند را هم در جنوب غربي خواهيد ديد .

روستايي ييلاقي زوار

روستا وطبيعت اطراف :وزوار يك روستاي جنگلي زيباست با معماري سنگي پلكاني . تفاوت وزوار با پيشتر روستاهاي پلكاني ايران اين است كه پيشتر سقف خانه هاي روستا، شيرواني است. كوچه هاي وزوار سنگ فرش شده است و بسيار تميز است . غير از معماري زيباي روستا، وزوار يك حمام قديمي و مخروبه دارد كه معماري ان به سبك حمام هاي قديمي ايران است و در كنار ان چند درخت گردوي كهنسال ببنيد كه به گفته اهالي 400سال عمر دارد . مي توانييد با هماهنگي دهيار روستا و راهنماي بومي ، پياده يا با كرايه اسب و قاطر سري به چشمه هاي اطراف روستا بزنيد .كه <<كوره پيش >>و<<دهنه شمشير بر>> از همه معروف ترند . در شمال روستا و مسير جاده نوكنده ، اگر دقيقا روي يال كوهي به نام<<جول كالي>>بايستيد ،در صورتي كه هوا صاف باشد ،دريايي خزر و خليج گرگان و شهر هاي پايين دست مثل بندر گز و بندر تركمن را مي توانييد به خوبي بنييد .

خريد:پاييز هزار جريب مثل پيشتر روستاهايي ايران ،وقت برداشت محصولات كشاورزي و باغي است . شير ماست كره كشك تخم مرغ از محصولات معمول زوار است. غير از اين ها اب زرشك كوهي، رب ازگيل كوهي كه اهالي به ان <<كاندس ترشي>> مي گويند.

جاذبه گردشگري پل سفيد

جاهاي ديدني شهر لنگرود

جاذبه هاي ديدني بندر درگز

پيشنهاد ويژه ما به شما تور كيش از مشهد

نقاط ديدني مشهد و توابع: رودخانه ها - دره ها

مسير رودخانه ها هميشه مورد توجه كوهنوردان، طبيعت دوستان، شكارچيان، عكاسان، نقاشان و حتي عموم مردم بوده است. رودخانه هاي مشهد از دو رشته كوه بينالود و هزار مسجد و دو كپهستان منفرد به نام كوه ناگهاني و كوه قطاراُلنگ سرچشمه ميگيرد؛ بينالود يكي از پر آب ترين رشته كوه هاي كشور است، با رودخانه هاي قرينه به اين معني كه هر رودخانه اي كه در دامنه ي شمالي جريان دارد مانند ان يك رودخانه نيز در دامنه ي جنوبي جاريست. رودخانه هاي ارداك، زشك، كارده، طرق، حور و گلستان نيز از پر آب ترين رودخانه هاي شهرستان هاي مشهد و طرقبه شانديز به شمار مي رود. تقريبا كليه ي رودخانه هاي دائمي و فصلي شهرستان مشهد به كشف رود مي ريزد. در اين ميان از برخي رودخانه هاي فصلي كه جنبه ي گردشگري دارد نام برده شده است. در اطراف اين رودخانه ها، عموما باغات ميوه وجود دارد و كمتر پوشش جنگلي و طبيعي به چشم مي خورد.
در بسياري از نقاط خراسان به زبان كردي، به دره زو مي گويند؛ كه جمع آن زاوين است.

رودخانه ها-نقاط ديدني مشهد و طرقبه، شانديز

1. كشف رود: ۵ كيلومتري شرق مشهد، مسير هاي دسترسي به اين رودخانه عبارتند از: پل كشف رودد در شهر توس، پل ال تيمور در خيابان پنج تن و پل شاهي در اوايل جاده ي كلات. كشف رود مهم ترين رودخانه در حوزه ي آبريز دشت مشهد بوده كه با شيب متوسط ۵٪ در خط القعر رشته كوه هاي هزار مسجد و بينالود به طول ۲۹۰ كيلومتر از شمال غرب به سمت جنوب شرق جريان دارد. قسمت اعظم اين رودخانه در شهرستان مشهد قرار دارد و در پل خاتون سرخس به هريرود مي ريزد و به نام تجن وارد تركمنستان مي شود. چون محل تجمع آب بوده مردم توس ان را به عنوان دريا مي شناختند و خياباني كه به آن منتهي مي شده در مشهد به نام خيابان دريا مشهور است. چندين پل تاريخي از جمله پل شاهي، پل كشف رود و پل خاتون بر روي آن بسته شده است. كشف به معني لاك پشت است. اين رودخانه فاقد آب دائمي بوده و در گذشته خشك رود ناميده مي شد و قسمتي از جاده ي ابريشم به شمار مي رفته است. پس از يك بارندگي شديد امواج رودخانه مغان: ۲۸ كيلومتري جنوب مشهد، انتهاي سيدي، جاده مغان، روستاي مغان. اين رودخانه از رشته كوه بينالود سرچشمه گرفته و با عبور از روستاهاي خانرود و اردمه به سد طرق و در نهايت به كشف رود مي ريزد. چون رودخانه در ناحيه ي خانرود پهن تر و عريض تر از ساير قسمت هاي مسير است، به واسطه ي بزرگي و پهناي زياد، آن را خانرود ناميدند. در ناحيه ي اردمه با توجه به مرغوبيت زنين هاي كشاورزي كه به صورت ديم كشت مي شده اين روستا را ارديمه ناميدند، كه به مرور زمان به اردمه تبديل شده است.
2. رودخانه مجد: ۲۷ كيلومتري جنوب غرب مشهد، انتهاي سيدي، جاده ي مغان، بعد از تقاطع پرنواز، سمت راست، جاده مجد، سمت راست، روستاي مجد. اين رودخانه از كوه درخت جوز در رشته كوه بينالود سرچشمه گرفته و با عبور از روستاهاي مجد، تجر، سربرج و كرتيون به سد طرق مي ريزد.
3. رودخانه ي بساروج‌(باش ساروغ): ۱۵ كيلومتري جنوب مشهد، جاده قديم نيشابور، جاده ده غيبي، قبل از ده غيبي، سمت چپ جاده ي اغنج، روستاي بساروج، اين رودخانه فصلي بوده و فقط در ماه هاي پر باران جريان دارد. اين رودخانه از شرق بينالود سرچشمه گرفته و به كشف رود مي ريزد.
4. رودخانه سيج: ۵۴ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، جاده كارده، جاده ي آل، روستاي سيج. اين رودخانه از ارتفاعات سيج و پايين دست بلغور در رشته كوه هزار مسجد سرچشمه گرفته و به سد كارده مي ريزد.
5. رودخانه جنگ: ۶۰ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، جادهي كارده، جاده ي مارشك، جاده ي سيج، رودخانه ي حد فاصل پنمنه تا مارشك. از ارتفاعات هزار مسجد در ناحيه ي روستاي كريم آباد، سرچشمه گرفته و با عبور از روستاي مارشك و جنگ به رودخانه ي كارده مي ريزد.
6. رودخانه ي آغُنج: ۴۰ كيلومتري جنوب مشهد، جاده قديم نيشابور، جاده ي ده غيبي، قبل از روستا سمت چپ جاده ي بساروج، روستاي اغنج. اين رودخانه ي فصلي از آخرين نقاط شرقي رشته كوه بينالود سرچشمه گرفته و با عبور از رباط خاكستري و بيدك، قبل از رسيدن به جيم آباد محو مي شود. چمن زار هاي روييده در دامنه هاي گرانيتي اين نواحي در فصل بهار جلوه ي خاصي دارد.
7. رودخانه ي استاج: ۴۵ كيلومتري جنوب مشهد، جاده ي نيشابور، انتهاي آزاد راه باغچه (سردار شوشتري) شهر ملك آباد، جاده ي بزوشك، روستاي استاج. اين رودخانه از آخرين نقطه ي جنوب شرق رشته كوه بينالود سرچشمه گرفته‌ و از حوالي ملك آباد و امان آباد به طرف كشف رود سرازير شده و در باغات و مزارع محو مي گردد. اين رودخانه فصلي است.
8. رودخانه ي ابرش: ۶۰ كيلومتري جنوب غرب مشهد، جاده ي نيشابور، بعد از شهر ملك آباد، نرسيده به اوارشك، سمت راست، روستاي ابرش. اين رودخانه از ارتفاعات جنوب غرب رشته بينالود سرچشمه گرفته و با عبور از روستاي ابرش در ميان باغات و مزارع محو مي گردد.
9. رودخانه كونجوك ۸۳ كيلومتري جنوب مشهد، جاده ي تربت حيدريه، بعد از تونل اول، سمت راست روستاي كونجوك. اين رودخانه از كوه هاي قطار النگ سرچشمه گرفته و به جهت شمال غرب به طرف ديزباد پايين سرازير مي شود.
10. رودخانه ي فرزني: ۵۵ كيلومتري جنوب مشهد، جاده ي نيشابور، كيلومتر ده جنوب غرب شهر ملك آباد، روستاي فرزني. اين رودخانه از ارتفاعات كوه قطار النگ در ناحيه ي روستاي امير آباد سرچشمه گرفته و با عبور از روستاي فرزني به طرف دهستان باغچه سرازير شده و در ميان باغات و مزارع محو مي گردد. جريان اين رودخانه فصلي است.
11. رودخانه كج النگ: ۷۵ كيلومتري جنوب غرب مشهد، جاده ي تربت حيدريه، شرق روستاي رباط سفيد. اين رودخانه از ارتفاعات قطار النگ سرچشمه مي گيرد و با عبور از رباط سفيد و بازه هور به سلطان آباد نمك مي ريزد. جريان اين رودخانه فصلي است.
12. رودخانه ي اسلام قلعه: ۵۰ كيلومتري جنوب مشهد، جاده ي تربت حيدريه، روستاي اسلام قلعه. اين رودخانه از ارتفاعات قطار النگ سرچشمه مي گيرد و به سمت شمال غرب به طرف معصوم آباد و صيد آباد سرازير مي شود. جريان اين رودخانه فصلي است.
13. رودخانه ي كارده: ۵۰ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، جاده ي كارده، جاده ي سيج. اين رودخانه به عنوان يكي از پر آب ترين رودخانه هاي مشهد، از ارتفاعات رشته كوه هزار مسجد سرچشمه گرفته و پس از توقف در پشت سد كارده، در باغات روستاهاي رضوان و اندروخ محو مي گردد. در صورت رهاسازي آب از پشت سد كارده به كشف رود مي ريزد. آبريز كليه ي روستاهاي خركت، بلغور، مارشك، كريم آباد، سيج، آل، جنگ، پنمنه و ريرابه هاي گوش، گوش آباد، بهره، دره ي انجير و زو قلعه به اين رودخانه مي ريزد. اين رودخانه ۶۶ كيلومتر طول دارد و آبدهي سالانه ي آن در ايستگاه اندروخ ۳۳ ميليون متر مكعب مي باشد.
14. رودخانه ي چهل من سنگ: ۶۰ كيلومتري جنوب شرق مشهد، جاده ي سرخس، بعد از آبروان، سمت راست، جاده ي اره، جنوب روستاي نريماني، روستاي چهل من سنگ (چلمه سنگ). اين رودخانه از كوه ناگهاني در ارتفاعات روستاي چهل من سنگ سرچشمه گرفته با عبور از روستاي نريماني و سرباغ در روستاي چاهك جاده ي سرخس را قطع و بعد از روستاي كله چشمه به كشف رود مي ريزد. اين رودخانه فصلي بوده و فقط در ماه هاي پر باران جريان دارد.
15. رودخانه ي ده سرخ: ۵۰ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، جاده ي كارده، بعد از پاسگاه، سمت راست جاده ي حسين آباد، روستاي ده سرخ. اين رودخانه از دامنه هاي قله دكل( قد سلطاني) در رشته كوه هزار مسجد سرچشمه مي گيرد و با عبور از روستاهاي ده سرخ و قزل قيه و معين آباد به طرف جنوب سرازير مي گردد. اين رودخانه فقط در بالادست داراي آب دائمي است.
16. رودخانه ي در ميان بام: ۷۰ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، جاده ي كارده، جاده مارشك، جاده در ميان بام. اين رودخانه از جنوب شرق قله ي هزار مسجد، سرچشمه گرفته و با عبور از روستاي در ميان بام‌ و روستاي آبقد به سد ارداك مي ريزد.
17. رودخانه ي خور: ۶۰ كيلومتري شمال شرق مشهد، جاده ي كلات، قبل از قله ي دكل، سمت چپ، جاده ي خور، گردنه ي صندوق شكن. اين رودخانه از دامنه هاي شمال شرقي قله هاي مشرف به سيج و آل، در رشته كوه هزار مسجد سرچشمه گرفته و در حوالي تقاطع جاده ي كلات با رودخانه ي قزلق يكي شده و ضمن عبور از روستا هاي امير آباد، تقي آباد، سرجنگل، صندوق شكن و چهچهه به سمت خاك تركمنستان سرازير مي شود. رودخانه ي خور در طول رشته كوه واقع شده و با هشتاد كيلومتر طول يكي از طولاني ترين رودخانه ي شهرستان مشهد به شمار مي رود كه مانند كشف رود از شمال غرب به جهت جنوب شرق جريان دارد و پذيراي مسافران جاده ي كلات است.
18. رودخانه ي گيامي: ۷۰ كيلومتري جنوب شرق مشهد، جاده ي سرخس، بعد از آبروان، سمت راست، جاده ي اره، روستاي گيامي. اين رودخانه از كوه ناگهاني سرچشمه گرفته و با عبوراز روستاهاي حسين آباد، نريماني و سرباغ، جاده ي سرخس را قطع كرده و به كشف رود مي ريزد. اين رود خانه جريان دائمي ندارد.
19. رودخانه ي قزلق: ۵۰ كيلومتري شمال شرق مشهد، جاده ي كلات، بعد از قله ي دكل، سمت راست جاده. در آن درختان بيد به وفور ديده مي شود. آبريز آن به رودخانه ي خور ريخته با ريزابه آبگرم يكي شده و با عبور از روستا هاي امير آباد، تقي آباد، سرجنگل، صندوق شكن و چهچهه وارد تركمنستان مي شود.
20. رودخانه ي گاو برج: ۶۰ كيلومتري جنوب شرق مشهد، جاده ي سرخس، بعد از آبروان، تقاطع قلعه نو، جاده ي جرخشك، اين رودخانه از ارتفاعات كوه دال و رزمگاه سرچشمه گرفته و با عبور از كلاته منار، گاوبرج، خارزار، شورك ملكي و چهار گنبد به كشف رود مي ريزد. اين رودخانه در ارتفاعات جريان دارد.
21. رودخانه ي اره: ۵۰ كيلومتري جنوب شرق مشهد، جاده سرخس، دهستان آبروان، سمت راست، جاده ي آبمال. اين رودخانه از كوه ناگهاني سرچشمه گرفته و با عبور از روستاهاي قرقروك، آبمال و اره به كشف رود مي ريزد. رودخانه ي اره جريان آب دائمي ندارد.
22. رودخانه ي ميامي: ۴۲ كيلومتري شرق مشهد، جاده ي سرخس، شهر رضويه، روستاي ميامي. اين رودخانه از كوه هاي قره داغ در جنوب شرق رشته كوه هزار مسجد سرچشمه گرفته و از نزديك تخت نوروز و ميامي عبور كرده و در حوالي شاديشه به كشف رود مي ريزد. اين رودخانه حدود ۲۵ كيلومتر طول دارد و فقط در ارتفاعات داراي جريان دائمي آب است.
23. رودخانه ي تبادكان: ۴۰ كيلومتري شمال شرق مشهد، انتهاي جاده سيمان، عبور از داخل كارخانه ي سيمان شرق، جاده ي جغري، قبل از روستاي جغري، سمت راست، روستاي تبادكان. اين رودخانه از ارتفاعات روستاي تبادكان در رشته كوه هزار مسجد سرچشمه گرفته و با عبور از روستاهاي تبادكان، احمد آباد، مهر آباد و شرشر به كشف رود مي ريزد؛ فاقد جريان دائمي بوده و در فصول پر باران جريان دارد.
24. رودخانه ي هندل آباد: ۳۵ كيلومتري شمال مشهد، ال تيمور، جاده ي امرغان، بعد از روستاي احمد آباد، روستاي هندل آباد. اين رودخانه از ارتفاعات جنوب تونل جاده ي كلات در رشته كوه هزار مسجد سر چشمه گرفته و با عبور از روستاهاي ماهنساء و قاسم آباد به كشف رود مي ريزد. اين رودخانه فقط در فصول پر باران جريان دارد.
25. رودخانه ي چاه سليمان: ۶۰ كيلومتري شمال شرق مشهد، ال تيمور، جاده ي امرغان، بعد از روستاهاي احمد آباد و هندل آباد، روستاي چاه سليمان. اين رودخانه از ارتفاعات جنوب غرب هزار مسجد سرچشمه گرفته و از شرق روستاي هندل آباد، با عبور از روستاي سروك در كلاته ميزاجان به كشف رود مي ريزد. اين رودخانه فصلي بوده و جريان آب دائمي ندارد.
26. رودخانه ي محسن آباد: ۶۰ كيلومتري شمال شرق مشهد، جاده ي سرخس، شهر رضويه، جاده ي ميامي، بعد از روستاي ۱۲ كيلومتر به طرف شمال شرق روستاي محسن آباد. اين رودخانه از ارتفاعات شمال شرق ميامي سرچشمه گرفته به سمت جنوب جريان مي يابد، با رودخانه ي چاه سليمان يكي شده و در كلاته ميرزاجان به كشف رود ميريزد. اين رودخانه فصلي است.
27. رودخانه ي امردوك: ۸۰ كيلومتري شمال مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده ي سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، جاده ي آبقد، روستاي امردوك. اين رودخانه يكي از پر آب ترين رودخانه هاي مشهد بوده كه از جنوب قله ي هزار مسجد سرچشمه مي گيرد و با عبور از روستاهاي امردوك، تلغور و ميان مرغ به سد ارداك مي ريزد. سرچشمه هاي اين رودخانه عبارتند از: زو كرتان، زو كركان، زو تركان، زو پيمانه، زو قاطرقي، زو گيويه، زو ميرشكار، زو كمر يخدان، زو چهاردار و زو شاه قاسم.
28. رودخانه ي ارداك: ۶۵ كيلومتري شمال غرب مشهد، ۱۰ كيلومتري جاده سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، سمت چپ، جاده ي آبقد، روستاي انداد، سمت چپ روستاي ارداك. اين رودخانه پرآب ترين رودخانه ي مشهد به شمار مي رود. دبي سالانه ي آن ۳۴ ميليون متر مكعب برآورد شده است. حوزه ي آبريز رودخانه ي ارداك بسيار وسيع بوده و بيشتر ريزابه ها و رودخانه هاي جنوبي تخت هزار مسجد مانند: رودخانه هاي گاش، انجشش، بقمچ، امردوك، گاه، تلغور، ميان مرغ و آبقد به اين رودخانه منتهي مي شود. براي مهار آين آب ها سدي بر اين رودخانه بسته شده است. سيل هاي مهيبي در سر شاخه هاي اين رودخانه حادث مي شود.
29. رودخانه ي كمر يخدان: ۱۰۰ كيلومتري شمال غرب مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده ي سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، سمت چپ، جاده ي آبقد، روستاي امردوك، خلاف جهت آب، دو آبي ميرشكار، سمت چپ، آخر زو ميرشكار. اين رودخانه از دامنه هاي قله ي با شكوه كمر يخدان سرچشمه گرفته با عبور از امردوك در نهايت به سد ارداك مي ريزد.

جاذبه هاي گردشگري چند شهر شمالي

جاذبه هاي گردشگري شهرستان ماسوله

جاذبه هاي گردشگري شهرستان رودبار

دره ها-نقاط ديدني مشهد و طرقبه، شانديز

1. دره ي خواجه كرخنه: ۶۵ كيلومتري شمال غرب مشهد، ۱۰ كيلومتري جاده ي سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، جاده ي آبقد، روستاي انداد، جاده ي سمت چپ روستاي ارداك، رودخانه ي ارداك، دره ي سمت چپ.
2. دره ي انجير: ۴۵ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، جاده ي كارده، جاده ي سيج، قبل از روستاي آل، سمت راست. به واسطه ي داشتن درختان انجير وحشي به اين نام شهرت يافته است. اين دره ي باريك فرعي دره ي آل به شمال مي رود و آبريز آن به سد كارده مي ريزد. ابتداي مسير اين دره كم عرض و زيباست و براي عبور از آن بايد دست به سنگ شد، در طول مسير چند حوضچه ي اب بسيار عميق وجود دارد، ادامه ي دره به كلاته عرب ها منتهي مي گردد. جهت برگشت مي توان از راه مالرويي كه از بالاسر دره، سر راه چشمه ي آب انجير وجود دارد استفاده كرد و دور نماي غار انجير را بر روي ديواره ي آن سوي دره مشاهده نمود.
3. دره ي آل: ۴۷ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، جاده ي كارده، جاده ي سيج، روستاي آل. اين دره بسيار پر آب و پر رفت و آمد است. در اين دره، سه دهنه غار وجود دارد، متاسفانه دو دهنه ي آن تصرف و مسكوني شده است. سيج و آل در افسانه هاي كهن ايران نام دو ديو بوده است.
4. دره ي خواجه مغان: ۵۰ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، روستاي گوجكي، سمت چپ، مسير صعود به كوه قوطي مرغه. اين دره به واسطه ي وجود زيارتگاه خواجه مغان در اوايل آن به اين نام مشهور شده است.
5. دره ي بهشت: ۶ كيلومتري جنوب مشهد، انتهاي سيدي، جاده مغان، اول خط الرآس، سمت چپ گردنه، به طرف چين كلاغ، سمت راست به طرف معدن سنگ گرانيت. اوايل دره يك قله ي تك شبيه اهرام مصر نزديك مسير دكل هاي فشار قوي برق وجود دارد. در امتداد اين دره حوضچه هاي آب زيبايي در بستر گرانيتي موسوم به هفت حوض ۲ وجود دارد. در طول اين دره ي كوتاه و زيبا ساختار هاي بسيار جالبي جهت سنگ نوردي به چشم مي خورد. آبريز اين دره به رودخانه ي طرق و پايين دست سد مي ريزد.
6. دره ي مهتاب: ۲۷ كيلومتري شمال غرب مشهد، شانديز، بعد از روستاي زشك، سمت راست، ۱۲ كيلومتر روستاي محله ي زشك. اين نام را به تازگي بر روي آبريز ارتفاعات مرق گذاشته اند.
7. دره ي علي كوري: ۷ كيلومتري جنوب مشهد، انتهاي سيدي، جاده ي مغان، به طرف چين كلاغ، سمت راست، به طرف معدن سنگ، جنوب خلج. آبريز اين دره به رودخانه ي طرق پايين دست سد ميريزد. در دره ي علي كوري روستايي به همين نام وجود داشته كه متروكه شده است.
8. دره ي شاه: ۲۵ كيلومتري غرب مشهد، طرقبه، انتهاي رودخانه ي جاغرق.
9. دره ي خوش رو ( خشكه رود/ ميازاوه): ۲۰ كيلومتري غرب‌ مشهد، طرقبه، دو كيلومتر بعد از روستاي نغندر، سمت چپ جاده. در امتداد اين دره مي توانيد بهترين و بلندترين ديوار هاي كوچه باغي را مشاهده كنيد. انتهاي دره به خط الرآسي منتهي مي شود كه از يك سو به روستاي كنگ و از سوي ديگر به سمت جاغرق سرازير مي شود.
10. دره ي داغستان: ۴ كيلومتري شمال غرب مشهد، جاده ي طرقبه، ۵۰۰ متر بعد از پمپ بنزين گلستان، سمت راست، از مقابل تاسيسات پمپاژ آب، جاده ي پايين وارد دره ي داغستان مي شود. اين دره در واقع ادامه ي آبريز نغندر به شمار مي رود و جاده ي قديم نغندر از آن مي گذشته است.
11. دره ي فريز: ۲۷ كيلومتري شمال غرب مشهد، شانديز، روستاي زشك، سمت راست ۱۲ كيلومتر روستاي محله ي زشك. اين دره از دامنه هاي شمالي رشته كوه بينالود در منطقه اي موسوم به ارتفاعات مرق آغاز و به طول ۱۴ كيلومتر تا روستاي كاهو امتداد دارد.
12. دره قاطرقي: ۱۰۰ كيلومتري شمال غرب مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده ي سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، سمت چپ، جاده ي آبقد، روستاي امردوك، خلاف جهت آب، دوآبي ميرشكار، سمت راست، بالادست رودخانه ي گيويه، سمت چپ.
13. دره تجندان: ۳۵ كيلومتري جنوب غرب مشهد، جاده ي طرقبه، روستاي گلستان، جاده ازغد، بين. روستا هاي ازغد و مايان بالا از مسير جاده خاكي.
14. دره ي چادر: ۱۸ كيلومتري غرب مشهد، جاده ي طرقبه، روستاي گلستان، جاده ازغد، سمت چپ، جاده ي مايان، به سمت تخت مايون. دره ي پر آبي است كه با كمي كندن زمين به آب مي رسد، يعني هرجا چاه بزنيد آب است. چادر به معني چاه در آن مي باشد.
15. دره ي پيمانه: ۱۰۰ كيلومتري غرب مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، سمت چپ، جاده ي ابقد، روستاي امردوك، خلاف جهت آب، دوآبي مير شكار، سمت راست، اين دره از سرشاخه هاي رودخانه ي گيويه است.
16. دره ي قوچقر: ۱۰۵ كيلومتري شمال غرب مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده ي سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، سمت چپ، جاده ي ابقد، روستاي امردك، خلاف جهت آب، دو آبي ميرشكار، سمت راست، بالادست رودخانه ي گيويه، سمت چپ. از سرشاخه هاي رودخانه ي امردوك مي باشد.
17. دره ي شاه قاسم: ۱۰۲ كيلومتري شمال غرب مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده ي سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، سمت چپ، جاده ي ابقد، روستاي امردوك، خلاف جهت آب، دوآبي ميرشكار، سمت راست دره ي قاطرقي.
18. دره ي چهاردار: ۹۵ كيلومتري شمال غرب مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده ي سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، سمت چپ، جاده ي آبقد، روستاي امرودك، خلاف جهت آب، دو آبي ميرشكار، سمت راست دره ي قاطرقي.
19. دره ي چهاردار: ۹۵ كيلومتري شمال غرب مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده ي سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، سمت چپ، دار به كردي به معناي درخت است. دار زدند يعني از درخت آويزان كردند، سپيدار يعني درخت سفيد.
20. دره ي عسكرون: ۱۰ كيلومتري شمال غرب مشهد، طرقبه، به طرف عنبران، سمت چپ جنب رستوران گنجعلي خان، جاده ي طرقدر، كلاته آهن.
21. دره ي سولاخ گو: ۳۰ كيلومتري جنوب مشهد، انتهاي سيدي، جاده ي مغان، بعد از روستاي مغان، امتداد مسير غار مغان، دره ي سمت چپ. درون اين دره يك غار كوچك نيز وجود دارد.
22. دره ي كلاته شاهزاده: ۴۲ كيومتري شرق مشهد، جاده ي سرخس، شهر رضويه، سمت چپ، جاده ي ميامي، روستاي ميامي.
23. دره ي تيرشوب: ۵۵ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، قبل از گرده ي دكل، سمت چپ، جاده ي خور، روستتي خور عليا، يك كيلومتر به طرف كوه سرخشت. اين دره از زيباترين مناطق كوهستاني خور به حساب مي آيد.
24. دره ي گيو: ۷۰ كيلومتري شمال شرق مشهد، جاده ي كلات، بعد از قهوه خانهي آسياب قشقه، قبل از تقاطع روستاي آبگرم، كنار پاسگاه، سمت راست ۳ كيلومتر. بنابه گفتع اهالي گيو از پهلوانان شاهنامه، وقتي عازم تركمنستان بوده در اين مكان اطراق نموده است، به همين دليل به اين نام شهرت يافته است. برخي نيز آن را دره ي گيف تلفظ مي كنند.
25. دره ي اوشكي: ۳۵ كيلومتري شمال شرث مشهد، جاده ي امرغان، بعد از روستاي احمد آباد، روستاي هندل آباد (هندوآباد/ حنطل آباد). به طول ۱۳ كيلومتر به قله ي قزلق منتهي مي شود.
26. دره ي عارفي: ۲۰ كيلومتري جنوب غرب مشهد، ابتداي جاده قديم نيشابور، جاده ده غيبب، روستاي عارفي.
27. دره ي قره حوض: ۹۰ كيلومتري شمال غرب مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده ي سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، سمت چپ، جاده ي آبقد، روستاي امرودك، خلاف جهت آب، دو آبي ميرشكار، رودخانه ي سمت چپ.
28. پنج دره: ۱۴ كيلومتري شمال غرب مشهد، طرقبه، روستاي جاغرق.
29. هوادره: ۱۵ كيلومتري شمال غرب مشهد، طرقبه، روستاي جاغرق، سه كيلومتر خلاف جهت آب رودخانه، عمارت سفير انگليس بر فراز اين دره است.
30. سوزن دره: ۲۲ كيلومتري شمال غرب مشهد، شانديز، روستاز ابرده عليا، سمت راست، ابرده علياي ۳.
31. عاشق دره: ۸۰ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، جاده ي كارده، جاده ي مارشك، روستاي خركت.
32. كج دره: ۷۸ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، جاده ي كارده، جاده ي مارشك، جاده ي بلغور، نرسيده به بلغور، سمت چپ جاده ي خركت، حد فاصل روستاي خركت تا بايرام قلعه.
33. كمن دره: ۳۰ كيلومتري غرب مشهد، جاده ي طرقبه، روستاي گلستان، جاده ي ازغد، ابتداي روستاي ازغد، جاده خاكي سمت چپ، به طرف مايان. بنابه گفته ي اهالي چون در گذشته دزدان در آن جا كمين مي كردند به كمين دره مشهور بوده و كمن دره از آن مشتق شده است.
34. ارغوان دره: ۱۲ كيلومتري شمال غرب مشهد، طرقبه، به طرف عنبران، سمت چپ، جنب رستوران گنجعلي خان، جاده ي طرقدر، كلاته آهن. چون اين دره رويشگاه درخت ارغوان است بدين نام خوانده مي شود. از چوب درخت ارغوان سبد و ساير توليدات مشابه ساخته مي شود.
35. زو تيشتر: ۸ كيلومتري شمال غرب مشهد، طرقبه.
36. زو بالندر: ۳۰ كيلومتري جنوب غرب مشهد، ابتداي جاده ي قديم نيشابور، جاده ده غيبي، دو كيلومتر قبل از روستاي عارفي، سمت راست ۵ كيلومتر، روستاي بالندر.
37. زو قلعه: ۴۷ كيلومتري شمال مشهد، جاده كلات، جاده كارده، جاده ي سيج، سمت راست، فرعي دره آل به طرف قلعه مات.
38. زو خشكه: ۳۳ كيلومتري شمال غرب مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده ي سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، سمت چپ، جاده ي آبقد، بعد از روستاي انداد، ابتداي ارتفاعات.
39. زو كركان: ۱۰۵ كيلومتري شمال غرب مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، سمت چپ، جاده ي آبقد، روستاي امرودك، خلاف جهت آب، دو آبي مير شكار، سمت راست بالادست رودخانه گيويه. زو كركان از زير تخت هزار مسجد شروع شده و تا بالادست سر حد امرودك امتداد دارد. اين زو تا مدت ها در اختيار اشرار بود.
40. زو كرتان: ۱۱۰ كيلومتري شمال غرب مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، جاده ي آبقد، روستاي امرودك، خلاف جهت آب، دو آبي ميرشكار، سمت راست، بالادست رودخانه ي گيويه. زو كرتان از سرچشمه هاي رودخانه ي امرودك است و بعد از زوكركان مي باشد.
41. زو پيرزن: ۷۴ كيلومتري شمال غرب مشهد، جاده ي كلات، جاده ي كارده، جاده ي مارشك، جاده ي بلغور، بعد از روستاي بلغور، در مسير راه كاروان روي قديم. بر روي سنگ ها حجاري هايي با علامات خاص وجود دارد. آبريز اين رودخانه به طرف ارتيكن كلات سرازير مي شود. سر چشمه ي زو پيرزن ۲۷۰۰ متر از سطح دريا ارتفاع دارد.
42. زو ميرشكار: ۹۰ كيلومتري شمال غرب مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، سمت چپ، جاده آبقد، روستاي امرودك، خلاف جهت آب، دو آبي مير شكار، سمت چپ. ادامه ي مسير آبشار زو ميرشكار نام دارد.
43. زو نخرنج (زو پلنگي): ۷۴ كيلومتري شمال شرق مشهد، جاده كلات، انتهاي سرازيري گردنه ها، قبل از قهوه خانه ي آسياب قشقه، سمت چپ به طرف خورسفلي، ۴ كيلومتر راست، اولين جريان آبي كه ديده مي شود. اين زوي پر آب تا زير قله ي طاغون كوه (طاغونك) ادامه دارد.
44. زو توگي: ۷۸ كيلومتري شمال شرق مشهد، جاده ي كلات، انتهاي سرازيري گردنه ها، قبل از قهوه خانه ي آسياب قشقه، سمت چپ به طرف خور سفلي، هشت كيلومتر، سمت راست، دومين جريان آبي كه ديده مي شود.
45. زو امبنك: ۸۰ كيلومتري شمال شرق مشهد، جاده كلات، انتهاي سرازيري گردنه ها، قبل از قهوه خانه ي آسياب قشقه، سمت چپ به طرف خور سفلي، ده كيلومتر، سمت راست، سومين جريان آبي كه ديده مي شود.
46. سياه زو: ۶۰ كيلومتري شمال شرق مشهد، جاده ي كلات، بعد از شيب دكل، بعد از كارخانه ي آب معدني، سمت راست. ايشك ميدان در انتهاي اين زو قرار دارد.

• تورآگهي افتخار ميزباني شما را دارد.
• معرفي بهترين تورهاي داخلي و تورهاي خارجي در سايت تور آگهي
• پيشنهاد ويژه تورآگهي :  تور كيش از مشهد
• ناب ترين جاذبه هاي گردشگري را از ما بخواهيد.

مكان هاي ديدني مشهد شامل: بيش از 50 نوع قلعه

نياز به امنيت انسان را وادار كرد خانه و زندگي خود را بر بالاي كوه هاو تپه ها بسازد و آن را با برج و بارو از دسترس ديگران دور نگه دارد. در اين انگيزه ي پيدايش و هسته ي اصلي بيشتر شهر ها قلعه ها بوده اند كه نمايانگر پيشرفت آدمي از روزگار غار نشيني و شكار به روزگار كشاورزي و يكجا نشيني هستند. هنگامي كه گروه هاي كوچك و پراكنده كم كم به زمين هاي كشاورزي وابسته شدند و برجاي خود ماندند و پناه گاهي را براي خود ساختند؛ از گرد هم آمدن اين پناه گاه ها، روستا ها و سپس شهر ها پديد آمد. قلعه ها سه نوع بودند: الف) قلعه هاي ساخته شده بر بلندي ها، كه به آن كلات گفته مي شد. ب) قلعه هاي ساخته شده بر زمين هاي هموار. ج) كهن دژها، قلعه هايي كه جايگاه شاهان و بزرگان بود و كاخ ها و انبار ها و مكاني براي زندگي داشت كه ارگ ناميده مي شد.
در ميان قلعه هاي مشهد قلعه ي كهن دژ شهر توس و قلعه ي ماد اهميت بيشتري دارد. در ساير قلعه ها نيز به ندرت سازه ي سر پا يا داراي سقفي را مي توان يافت.

1. وجه تسميه ي قلعه هاي دختر: در باور عامه علت نام گذاري اين قلعه ها، اين بوده است كه از اين قلعه ها براي محافظت و نگه داري از زنان و دختران استفاده مشده است و يا اين كه سازنده ي آن دختري بوده است، اما در واقع علت اين نام گذاري انتساب آن به ناهيد ( مخفف آناهيتا) نماد بركت و زيبايي و ايزد نگهبان آب هاست، نه به آن دليل كه دختري آن را بنا كرده و نه به اين معني كه محل محافظت از زنان و دختران بوده است؛ بلكه براي بركت و ماندگاري قلعه هايي كه در مكان هاي استراتژيك و دفاعي بنا شده اند نام دختر به آن ها مي نهادند. طبق نظريه ي ديگري چون دختر دست نخورده است اين نام گذاري كنايه از دست نخورده بودن قلعه و فتح نشدن آن به دست ديگران است.
2. قلعه دختر: ۷۵ كيلومتري شمال مشهد، جاده تربت حيدريه، روستاي بازه هور.
3. قلعه دختر: ۴۷ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، جاده ي كارده، جاده ي مارشك، روستاي بهره. قلعه سنگي برفراز آبادي كه در ۳۰۰ متري حاشيه ي راست جاده واقع شده است.
4. قز قلعه: ۶۳ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، جاده ي كارده، روستاي مارشك. اين قلعه از سنگ ساخته شده است.
5. قلعه حسن: ۷۰ كيلومتري جنوب مشهد، جاده ي نيشابور ، حدفاصل روستا هاي قاسم آباد و ديز باد عليا، يك كيلومتري شمال روستاي قاسم آباد؛ دوره  صفوي.
6. قلعه چراغ: ۲۴ كيلومتري جنوب مشهد، جاده قديم نيشابور، جاده ي ده غيبي، ۴ كيلومتري جنوب روستاي عارفي، انتهاي دره.
7. قلعه دلبر: ۴۸ كيلومتري جنوب مشهد، جاده قديم نيشابور، مشرف به گردنه ي دلبران؛ قرن ۱۲ ق.
8. قلعه چاهه: ۴۵ كيلومتري جنوب شرق مشهد، جاده سرخس، شهر رضويه، روستاي چاهك؛ قرن ۵ ق.
9. قلعه پياني: ۸ كيلومتري شمال غرب مشهد، جاده ي شانديز، سمت راست، خيابان مدرس ۲۵، روستاي پياني، اين قلعه هنوز مسكوني است؛ دوره قاجار.
10. قلعه نوچاه: حاشيه غرب مشهد، اول جاده ي طرقبه، امام رضا (ع) ۱۷ (كاخ بيادر) ۵۰۰ متر سمت راست، خيابان نياوران، روستاي نوچاه.
11. قلعه ي گبر ها: ۲۰ كيلومتري شمال غرب مشهد، شانديز، جاده ي زشك، روستاي ابرده.
12. قلعه قهقهه: ۱۵ كيلومتري شمال غرب مشهد، جاده قديم قوچان، سه راه دانش، به طرف پركند، روستاي شبان كاره. اين قلعه از خشت و گل است.
13. قلعه عنبران: ۸ كيلومتري غرب مشهد، طرقبه، به طرف جاغرق، روستاي عنبران، باياي مخروبه ي اين قلعه به چشم مي خورد.
14. قلعه مختاري:  ۵۰ كيلومتري جنوب مشهد، كيلومتر ۴۸ جاده قديم نيشابور، دو كيلومتري شمال روستاي دلبران؛ قرن ۱۰ ق.
15. قلعه برج موري: ۸۵ كيلومتري جنوب شرق مشهد، جاده سرخس، شهر رضويه، قبل از خارزار، جاده فرعي، شرق روستاي برج موري؛ قرن ۳ ق.
16. قلعه كهنه نغندر: ۱۷ كيلومتر غرب مشهد، جاده كنگ، روستاي نغندر، بالاسر روستا قرار گرفته و تعدادي از ديوار ها و باروهايش به جا مانده است.
17. قلعه كهنه كروج: ۳۶ كيلومتري جنوب مشهد، دهستان سرجام، روستاي كروج؛ دوره صفوي.
18. قلعه كهنه ي چاهشك: ۵ كيلومتري شمال غرب مشهد، بلوار حر، جاده ي كنويست، ضلع شرقي روستاي شر شر؛ دوره قاجار.
19. قلعه تاريخي خادر: ۱۶ كيلومتري شمال غرب مشهد، نرسيده به شانديزز سمت چپ، روستاي خادر.
20. قلعه كافر كوه سفيد: ۴۰ كيلومتري شرق مشهد، جاده ي سرخس، شهر رضويه، روستاي كوه سفيد؛ دوران اسلامي.
21. قلعه كوه: ۲۰ كيلومتري شمال غرب مشهد، شانديز، جاده زشك، روستاي ابرده، ابتداي ورودي ابرده، در قله ي كوه. بقاياي مخروبه اي از اولين سكونتگاه  مردم ابرده بعد از حمله مغول ديده مي شود.
22. قلعه رونه: ۱۱۰ كيلومتري شمال مشهد، كيلومتر ۱۰ جاده سنتو، سمت راست، به طرف شهر توس، پل كشف رود، سمت چپ، جاده آبقد، روستاي امرودك،  خلاف جهت آب، دو آبي سمت راست، دره ي گيويه،  بالاسر غار قاطرقي.
23. قلعه تنوره: ۶۳ كيلومتري شمال مشهد، جاده كلات، قبل از گردنه ي دكل، سمت چپ، جاده ي خور، روستاي خور عليا، هشت كيلومتر خلاف جهت آب. اين قلعه با حدود ۴۰۰ متر مساحت در ارتفاع ۳۰۰ متري از كف رودخانه قرار دارد و از سنگ ساخته شده است.
24. قلعه مغان: ۲۸ كيلومتري جنوب مشهد، انتهاي سيدي، جاده مغان، روستاي مغان، پشت ساختمان مخابرات. از اين قلعه فقط يك ديوار سنگي بزرگ باقي  مانده است.
25. قلعه باغ رو: ۲۳ كيلومتري شمال غرب مشهد، شانديز، يك كيلومتري غرب روستاي گراخك. كلمه ي گراخك به احتمال از گبراخك، يعني محل زندگي گبر ها گرفته شده است.
26. قلعه سربرج: ۲۲ كيلومتري جنوب مشهد، انتهاي سيدي، جاده مغان، روستاي سربرج، اين قلعه از سنگ ساخته شده و در حاشيه ي رودخانه قرار گرفته  است. برج نگهباني سربرج نيز در بالاي كوه از سنگ ساخته  شده است.
27. قلعه سولاخو: ۱۶ كيلومتري شمال غرب مشهد، نرسيده به شانديز، روستاي خادر، مقابل قلعه ي تاريخي خادر. جهت استفاده ي مسكوني در سنگ هاي كنگرومرا حفر شده است.
28. قلعه ي طرقدر: ۷ كيلومتري غرب مشهد، طرقبه، به طرف عنبران، سمت چپ، جنب رستوران گنجعلي خان، جاده ده بار، روستاي طرقدر، بقاياي مخروبه ي  اين قلعه به چشم مي خورد.
29. قلعه كهن دژ: ۱۵ كيلومتري شمال غرب مشهد، كيلومتري ۱۰ جاده سنتو، سمت راست، شهر توس، نزديك آرامگاه فردوسي، بقاياي قلعه خشتي مهمي وجود دارد كه در حال كاوش، مرمت و باز سازي است.
30. قلعه چنارك: ۴۲ كيلومتري شرق مشهد، جاده ي سرخس، شهر رضويه، جاده ميامي، ۵ كيلومتر قبل ميامي، جاده فرعي سمت چپ ۱۰ كيلومتر، بعد از  روستاي چنارك، به طرف زيارتگاه بي بي هور و بي بي نور، حاشيه  ي راست راه خاكي. اين قلعه از خشت و گل بنا شده است؛ قرون اوليه اسلامي.
31. قلعه كهنه ي آل: ۴۷ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، جاده ب كارده، جاده سيج، روستاي آل، روي قله ي مشرف آبادي. اين قلعه از سنگ ساخته  شده است. در افسانه هاي اساطيري ايران سيج و آل نام دو  ديو بوده است.
32. قلعه كهنه پيوه ژن: ۶۵ كيلومتري جنوب مشهد، جاده نيشابور، دهستان پيوه ژن، اين قلعه از خشت و گل ساخته شده است. دو قلعه ي ديگر نيز در  ارتفاعات دو طرف دره ي پيوه ژن وجود دارد.
33. قلعه ي حسن شقا: ۱۰ كيلومتري شمال غرب مشهد، جاده قديم قوچان، بعد از ميدان فهميده، سمت راست، انتهاي جاده ي خين عرب، روستاي گيزي اين  قلعه از خشت و گل ساخته شده و در شرف انهدام است.
34. قلعه برزش آباد: ۲۰ كيلومتري شمال مشهد، آل تيمور، انتهاي جاده امرغان، روستاي برزش آباد. اين قلعه در منطقه ي همواري از دامنه ي اژدركوه از خشت و گل ساخته شده است.
35. قلعه كوه آسياباد: ۶۰ كيلومتري جنوب مشهد، جنوب روستاي ابرش، قلعه از سنگ و آجر كه به شدت تخريب و به شكل محوطه ي باستاني در آمده ايت؛ قرن ۱۲۲ ق.
36. قلعه شاهان دژ: ۱۸ كيلومتري شمال غرب مشهد، شانديز، بقاياي قلعه ي شاهان دژ در اين شهر وجود دارد. شاهان دژ به معني شاه قلعه ها يا قلعه ي  منسوب به شاهان است و نام شانديز از اين قلعه گرفته شده است.
37. قلعه ي ابرده: ۲۰ كيلومتري شمال غرب مشهد، شانديز، روستاي ابرده عليا.
38. قلعه سنگي خور عليا: ۵۵ كيلومتري شمال مشهد، جاده كلات، قبل از گردنه ي دكل، سمت چپ، جاده ي خور، ابتداي ورودي روستاي خور عليا، سمت راست، در فاصله ۵۰۰۰ متري. حصار سنگي دور قلعه هنوز پابرجا مانده است.
39. قلعه سنگي چهل من سنگ: ۷۵ كيلومتري جنوب شرق مشهد، كيلومتر چهل جاده ي سرخس، ۳۵ كيلومتر فرعي جاده ي اره، روستاي چهل من سنگ عليا؛  دوره صفوي.
40. قلعه كهنه ي پاژ: ۲۰ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، دوراهي كارده، روستاي پاژ/ فاز ( زادگاه فردوسي) اين قلعه مخروبه كه از خشت و گل ساخته  شده به فاصله كمي از روستا قرار دارد. با كمي دقت در آن  استخوان هاي انسان لاي جرز ديوار ديده مي شود.
41. قلعه دذد دره: ۵۵ كيلومتري شمال مشهد، جاده كلات، قبل از گردنه ي دكل، سمت چپ، جاده خور، بين روستا هاي خور عليا و خور وسطي، انتهاي دزد دره. مساحت اين قلعه سنگي ۳۵۰ متر است و حدود ۲۰۰ متر از كف رودخانه فاصله دارد.
42. قلعه تلخون: ۵۶ كيلومتري جنوب مشهد، كيلومتر ۵۲ جاده نيشابور، قبل از تقاطع پيوه ژن، ۲ كيلومتري شمال روستاي درخت سپيدار، شمال كلاته تلخون. اين قلعه سنگي است، بنابه گفته ي اهالي چون در اوايل اسلام تعداد زيادي از مردان اين منطقه را كشته و از تجمع خون آن ها تلخ (استخر) خوني پديد آمده بود؛ به تلخون شهرت يافت. البته به چشمه ي آب نيز خون مي گويند، كه در اين صورت تلخون به معني تلخ چشمه است.
43. قلعه سنگي كلاته بالاي گراخك: ۲۳ كيلومتري شمال غرب مشهد، دو كيلومتري جنوب روستاي گراخك. اين قلعه سنگي بر فراز كوه ساخته شده و از چهار برج آن فقط يكي باقي مانده است.
44. قلعه نوي ده‌سرخ: ۵۴ كيلومتري جنوب مشهد، جاده ي نيشابور، شهر ملك آباد، جاده بزوشك، يك كيلومتر قبل از روستاي ده سرخ، سمت چپ، اين قلعه  از خاك قرمز منطقه ساخته شده و در ميان دشت از دور  قرمز گون به نظر مي رسد؛ دوره صفوي.
45. قلعه ي تجر: ۲۷ كيلومتري جنوب مشهد، انتهاي سيدي، جاده مغان، تقاطع روستاي‌تجر، سمت راست ۱۷ كيلومتر فرعي. اين قلعه از سنگ لاشه، بدون ملات ساخته شده و برفراز روستا قرار گرفته است. در آن اتاق كوچك وجود دارد كه سقف تمامي آن ها فرو ريخته است. بنا به گفته ي اهالي اين قلعه حدود يكصدو هفتاد سال پيش در زمان سلطه ي روس ها بنا شده است.
46. قلعه ي درخت جوزا: ۲۳ كيلومتري جنوب مشهد، اوايل جاده قديم نيشابور، گاده ده غيبي، دو كيلومتر قبل از روستاي عارفي، سمت راست ۵ كيلومتر روستاي بالندر، اين قلعه به صورت بقايايي از يك سكونت گاه تاريخيبه چشم ميخورد. علت اين نام گذاري به واسطه ي وجچد چند درخت جوز (گردو) در اطراف آن است؛ دوره ي صفوي.
47. قلعه كردي: ۴۰ كياومتري غرب مشهد، شانديز، روستاي زشك، ۱۰ كيلومتر خلاف جهت آب در مسير رودخانه ي بزرگ، در محلي به نام بازه حصار، در كمر كوه مجاور رودخانه. در اين قلعه براي برداشتن آب تونلي تا رودخانه حفر شده است تا هنگام محاصره دسترسي به آب وجود داشته باشد. اين قلعه محل اسكان اهالي در موقع هجوم دشمنان و داراي چهار برج نگهباني بوده است؛ قرن ۷ ق.
48. قلعه ميان تيغ (قلعه حصار): ۳۰ كيلومتري غرب مشهد، روستاي كنگ، سه كيومتر در امتداد رودخانه ي كوچك. اين قلعه ي سنگي در دامنه ي كوه حد  فاصل كنگ و زشك قرار گرفته و به دليل موقعيت جغرافيايي آن به  عنوان مكان امن و مناسب براي حفاظت از اموال به كار مي رفته است.
49. قلعه تركمن ها: ۲۳ كيلومتري جنوب مشهد، انتهاي سيدي، جاده ي مغان، روستاي اردمه، سه قلعه سنگي با فواصل كم روي روي خط الراس جنوبي ساخته  شده است. مصالح به كار رفته در همه ي آن ها سنگ لاشه است.  بنا به گفته ي اهالي قلعه ي اصلي جايي بوده كه زمان تركمن تازي دختران دزدي را در آن جا نگه داري مي كردند و دو قلعه ي ديگر براي ديده باني استفاده مي شده است.
50. قلعه كهنه ي ده‌سرخ ( كوچ كمر): ۵۵ كيلومتري جنوب مشهد، جاده ي نيشابور، شهر ملك آباد، جاده ي بزوشك، روستاي ده سرخ. اين قلعه در بلندي،  مقابل امامزاده عبدالعزيز واقع شده و داراي معابر زيرزميني براي  دسترسي به آب بوده است. دهانه ي اين معابر هنوز رويت مي شود اما ورودي هاي آن توسط اهالي مسدود گرديده است.
51. قلعه مات (عماد/ ماد): ۵۲ كيلومتري شمال مشهد، جاده ي كلات، جاده كارده، بعد از روستاي آل، سمت راست، زو قلعه (زو سياه) ۵ كيلومتر. اين قلعه بر روي قله اي بلند و صعب العبور ساخته شده است كه در صورت صاف بودن هوا از سه راه فردوسي قابل رويت است. زمان ساخت آن مربوط به دوران هاي مختلف تاريخي است. بر روي قله ساز هاي سنگي مستحكمي با ملات ساروج ساخته و در آن از تنه هاي چوب ارس استفاده شده است. دو استخر بزرگ نيز براي جمع آوري آب باران بر سطوح هموار قله در دل سنگ كنده شده است. در اين قلعه ي بزرگ آثار و ابنيه ي زيادي به چشم ميخورد اما بر هيچكدام سقفي استوار نمانده است.
52. قلعه كهنه چشمه چنار: ۴۷ كيلومتري جنوب مشهد، جاده نيشابور، ملك آباد، جاده بزوشك، ۵ كيلومتري شمال روستاي بازه حوض؛ دوران اسلامي.
53. قلعه سرخشت: ۵۵ كيلومتري شمال مشهد، جاده كلات، قبل از گردنه ي دكل، سمت چپ، جاده خور، روستاي عليا، ۵۰۰ متر به طرف كوه سرخشت، سمت چپ، بازه سرخشت. اين قلعه از خشت و گل ساخته شده و به شدت تخريب گشته است.

مطالعه مطالب گردشگري بيشتر:

• جاذبه هاي گردشگري گرگان
• جاذبه هاي گردشگري آمل
• جاذبه هاي گردشگري بهشهر

تورآگهي افتخار ميزباني شما را دارد.

معرفي بهترين تورهاي داخلي و تورهاي خارجي در سايت تور آگهي

پيشنهاد ويژه تورآگهي :  تور كيش از مشهد

ناب ترين جاذبه هاي گردشگري را از ما بخواهيد.

اماكن ديدني و گردشگري اصفهان 

مسجد خوزان اصفهان- اماكن ديدني اصفهان

بناي اصلي اين مسجد متعلق به قرن نهم هجري قمري و در دوره تيموريان بوده است اما بعيد به نظر مي رسد كه ساختمان فعلي آن مربوط به زماني پيش از دوره صفويه باشد. اين مسجد داراي چهار ايوان است كه ايوان جنوبي آن منتهي به گنبدخانه مي شود.

باورهاي محلي درباره مسجد خوزان-اماكن ديدني اصفهان 

سه كنج (فيل گوش ها) زير گنبد با مقرنس هاي گچبري زينت داده شده اند در حالي كه سطح ديوار مسجد با سنگ و يا آجر فرش شده است. تاق هاي قوسي ايوان هاي شمالي و جنوبي مزين به نقاشي هاي دوره صفوي هستند اما نقاشي ايوان هاي شرقي و غربي به نظر مي رسد كه مربوط به دوره قاجار باشد. شبستان مسجد در پشت ايوان غربي قرار دارر و بيست ستون سنگي به ارتفاع 2 متر و سقف آن را كار گزاشته شده بودند تامين مي صده اما در پي تعميرات اخير تين سنگ ها برداشته شدند.

به باور محلي امام حسن(  ع)در اين مسجد اقامه نماز كرده اند و از اين جهت اين مسجد را مسجد امام  حسن  نيز مي نامند.تنها كتيبه موجود در مسجد خوزان كتيبه سنگاب آن است كه در دالان ورودي واقع شده و مورخ سال 1108 ه.ق. است. 

تور آگهي افتخار ميزباني شما را دارد.

ناب ترين جاذبه هاي گردشگري را از ما بخواهيد.

جاذبه ها ي تاريخي و گردشگري اصفهان (1)

جاذبه هاي گردشگردي اصفهان 2

پيشنهاد ويژه تورآگهي: تور كيش

لمس هنرايران  و جاذبه هاي ديدني  در كاشان 

هنر باستاني-جاذبه هاي ديدني كاشان 

از مشخصات پارچه هاي آن دوره نقش ونگار آنهاست كه با تصاوير ظروف سفالي آن عهد شباهت نزديكي دارد. تصاوير اسطوره اي مانند كركس دو سري با بال هاي گشوده و نقش شيرهاي بالدتر به كرات در منسوجات اين دوره مشاهده مي شود. در قرن ششم هجري مطابق با قرن دوازدهم ميلادي زماني كه ماركوپولو جهانگرد نامي ايتاليايي از كاشان گذر كرد منسوجات اعلاي آن سامان چنان توجه او را به خود جلب كرد كه از آنها به عنوان پارچه هاي سحرانگيزي كه گويا در عرش اعلا و بهشت برين بافته شده اند ياد كرد. پنج قرن بعد ولتر فيلسوف و طنزپرداز بزرگ فرانسوي با لحني عاري از شوخي  منسوجات كاشان را برتر  از پارچه هاي بافت كارگاه  نساجي ليون - مهم ترين كارگاه نساجي فرانسه و اروپا  - معرفس كرد. شاردن فرانسوي هم در اشاره به منسوجات  كاشان نوشته است: اساس ثروت و حيات مردم كاشان از صنايع نساجي و ابريشم بافي و تهيه پارچه هاي زربافت و نقره بافت است. در هيچ يك از بلاد ايران مصنوعات و منسوجات مخملدو ساتن و تافته و ابريشم و زري هاي ساده و گلدار ابريشمي ببشتر و بهتر از كاشان و حومه آن تهيه نمي شود. در حال حاضر انواع منسوجات سنتي با همان تكنيك هاي قديمي در كارگاه ميراث فرهنگي تهيه مي شود.

مسگري و قلمزني-جاذبه هاي ديدني كاشان 

اين صنعت در تمام ادوار تاريخي كاشان اهميت ويژه اي داشته و حتي در ما قطع تاريخي بحراني نيز ارزش هنري و اعتبار صنعتي خود را از دست نداده است. از داستان اغراق آميز منسوب به ابوعلي سينا كه او به علت ر و صداي زياد بازار مسگر هاي كاشان نمي توانسته در اصفهان مطالعه و طبابت كند، چنين بر مي آيد كه حتي در قرن چهارم هجري نيز مسگري جايگاه ويژه اي در اين شهر داشته است. مسگري و قلمزني كاشان در عصر صفوي شهرت ويژه جهاني داشته و به اعتراف سياحان اروپايي آن زمان حاصل كار دستان هنرمند صنعتگران اين پيشه از لحاظ كيفيت و زيباي اين پيشه از لحاظ كيفيت و زيبايي در جهان منحصر به فرد بوده است. در اواخر عصر صفويه و دوره امراي افغان، آثار مسگري و قلمزني اعتبار خود را تا حدودي از دست داد و برنز كاري جانشين آنها شد اما از اواسط دوره قاجار با واردات ورقه هاي مس از انگلستان و سهولت تهيه مواد اوليه بار ديگر آثار قلمزني و مسگري كاشان در مركز توجه قرار گرفت. البته از اوايل دوره پهلوي اين سنت مجددا دچار نزول شد به طوري كه اكنون تنها پنج درصد كارگاه هاي سنتي مسگري بوجود در  اين شهر به فعاليت خود ادامه مي دهند. با اين همه هنوز آثار خلق  شده توسط هنرمندان اين رشته از كيفيت قابل توجهي برخوردار است يكي از برجسته ترين آثار قلم زني كاشان مرسوم به شيني آلب ارسلان كاري است از حسن كاشاني استاد قلم زن قرن يازدهم هجري كه اكنون در موزه هنرهاي زيباي بوستن قرار دارد.

نقاشي-جاذبه هاي ديدني كاشان 

اهميت  كاشان به عنوان مركز نقاشي و خوشنويسي دست كم به قرون اوليه كاشان مركز تصوير سازي كتب برجسته محسوب مي شده است. يك نمونه عالي آن كه مانند ساير نمونه هاي آثار هنري عالي اين مملكت در خارج از كشور قرار دارد، نسخه مصور جامع التواريخ رشيدي در كتابخانه پاريس است كه تصاوير آن كاري از محمد بن عفيف كاشاني است. در عصر قاجار كاشان نقاشان بزرگي را به جامعه هنري كشور معرفي كرد. از جمله آنها صنيع الملك پدر چهره پردازي ايراني كه به خاطر ترسيم پرتره چهل و هفت تن  از برجسته ترين شخصيت هاي اجتماعي و سياسي معاصر خود معروف است ؛ ميرزا محمد خان مشهور به نقاش باشي؛ و كمال الملك، خالق نقاشي جاوداني است كه مطمئنا با نمايش هاي جاوداني است كه مطمئنا با نمايش فيلم هاي مكرر فيلم سينمايي درباره وي از صدا و سيما احتياج به معرفي بيشتري ندارد.

خانه بروجردي ها-جاذبه هاي ديدني كاشان

اين خانه با بادگيرهاي قرينه هلالي شكل زيبايي بر بام تالار و كلاه فرنگي روي آن يكي از زيباترين جلوه‌هاي معماري ايراني را به معرض نمايش مي‌گذارد. به طوري كه در كتيبه چهار طرف تالار آن آمده است، ساخت بنا به سال ۱۲۹۲ ه-ق بازمي‌گردد.نقاشي‌هاي ارزنده و گچ‌بري‌هاي اين خانه، زير نظر صنيع الملك، نقاش بزرگ ايران و عموي كمال الملك اجرا شده‌است. صاحب اين خانه، حاج سيد مهدي نطنزي از بازرگان‌هاي نطنزي مقيم كاشان و معمار آن استاد علي مريم كاشاني بوده‌است. وي به خاطر سفرهاي زيادي كه به شهر بروجرد داشته به بروجردي معروف شده. وي عاشق دختر سيد جعفر طباطبايي يكي از بزرگترين تاجران فرش آن زمان مي‌شود و طباطبايي نيز براي رضايت دادن نسبت به ازدواجشان شرطي مي‌گذارد. او كه در خانهٔ بسيار زيبايي كه اكنون با نام خانه طباطبايي‌ها شناخته مي‌شود زندگي مي‌كرده و به سيد مهدي مي‌گويد كه بايد خانه‌اي همچون خانهٔ من بسازي تا دخترم را به همسريت در بياورم. سيد مهدي نيز قبول مي‌كند و بعد از ۷ سال كه ساخت حياط اندروني به پايان مي‌رسد در خانه ساكن شده و بعد از ۱۱ سال تالار اصلي نيز تكميل مي‌شود. خانه بروجردي اكنون محل اداره ميراث فرهنگي كاشان است.خانه تاريخي بروجردي‌هاي كاشان از نظر محبوبيت جاذبه توريستي به عنوان انتخاب برتر يونسكو در سال ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ اعلام شد.يك سرداب بزرگ در زير ايوان اصلي مي توان وارد آن شد. در مقابل در قسمت شمال شرقي حياط مجموعه بنايي قرار دارد كه بسيار ساده تر از ايوان و تالار ضلع جنوب غربي است. اتاق هاي كوچك در دو طرف حياط اختصاص به مهمانان منزل داشتند.

آرامگاه سلطان ميراحمد-جاذبه هاي ديدني كاشان

امامزاده سلطان ميراحمد امامزاده اي در شهر كاشان است. آرامگاه اين امامزاده كه گفته مي‌شود نسبش به موسي كاظم مي‌رسد داراي صحن و ايوان و بارگاه و رواق‌هاي بزرگ و گنبد مخروطي شكل است. كاشيكاري‌هاي جلوي ايوان بزرگ و دو مناره طرفين آن در دورهٔ قاجار تعمير و بازسازي شده است. گور امامزاده درون ضريحي مزين بوده است، ولي در اوايل سدهٔ كنوني آن ضريح دزديده شده است.  

نسبت اين امام زاده بزرگوار طبق عقيده بزرگان و معتمدين اهل محل به حضرت امام جواد عليه السلام مي رسد. مساحت صحن امام زاده حدود ۸۰۰ متر و مساحت زيربناي حرم ۱۵۰۰ متر مي باشد. امام زاده سلطان ميراحمد بن موسي المبرقع ابن جواد الايمه عليه السلام بناي اين زيارتگاه قدمتي ۵۰۰ ساله داشته و به دوران صفويه بر مي گردد. ارتفاع گنبد چند ضلعي و مخروطي شكل كاشيكاري شده حرم از كف ۳۶ متر مي رسد. و دو منار و گلدسته در طرفين گنبد و هم ارتفاع گنبد امام زاده بصورت كاشيكاري شده و فيروزه اي رنگ قرار گرفته اند. در وسط صحن اين امام زاده حياط آرامگاه مجتهد عاليقدر آيت اله سيد خليل كلهري كاشاني معروف به آيت اله فقيه مي باشد. ضريحي فلزي به ابعاد ۳×۲ روي سنگ مزار امام زاده قرار گرفته و دور تا دور ديوار ضريح آيينه كاري زيباست كه تا سقف ادامه دارد. مردم كاشان به اين مكان و امام زاده بزرگوار همچون ساير اماكن متبركه شهر حرمت و احترام زيادي قايل بوده و براي رفع حوايج شان به پابوس اين امام زاده شريف مشرف مي شوند.

 خانه طباطبايي ها-جاذبه هاي ديدني كاشان

اين خانه در سال 1298ه.ق.بنا شده و اساسا شامل دو بناي مجزاست كه به طرز ظريف و استادانه اي داخل يك ساختمان واحد گنجانده شده اند. خانه طباطبايي ها همچون ديگر بناهاي تاريخي آن زمان برخوردار از تزئينات مجلل و باشكوه، اصالت معماري و طراحي متناسب با فرهنگ و اقليم خاص منطقه است. مجموعه خانه طباطبايي ها مشتمل بر ۳ بخش اندروني بيروني و بخش مخصوص خدمه است. مجموعه خانه تاريخي طباطبايي ها با ۴۷۰۰ مترمربع وسعت داراي ۴۰ اتاق، ۴ حياط، ۴ سرداب (زيرزمين)، ۳ بادگير و ۲ رشته قنات است. معماري خانه طباطبايي ها به شيوه معماري حجاب دار، گودال باغچه، متقارن و درون گر است. معماري گودال باغچه يعني باغچه ي خانه در گودي قرار گرفته است. بدين ترتيب بنا هم از نظر استحكام و مقابله با زلزله مقاوم مي شود و هم آن كه آبرساني به بنا را تسهيل مي كند در ضمن از رطوبت بنا هم براي رشد گياهان استفاده مي شود. وقتي بنا در دل خاك باشد (يعني بصورت گودال باغچه ساخته شود) خانه در عايق حرارتي هم قرار دارد. نه خانه زود گرم مي شود و نه زود سرد. اين خانه مشتمل بر چهار صحن و حياط مي باشد كه حياط مركزي متعلق به قسمت بيروني و دو حياط متعلق به اندروني و يك حياط متعلق به خدمه بوده است. قسمت اندروني خانه شامل اتاق پنج دري ساده در مركز و دو حياط در دو طرف آن و داراي سرداب هايي كه بادگير ها هوا را در آن جريان مي دهند كه اين قسمت محل سكونت خانواده مرحوم طباطبايي بوده است. حياط ضلع شمال غربي بزرگتر و تعداد اتاق هاي آن بيشتر مي باشد و داراي سرسراي پذيرايي مجزايي است. در زير قسمت اندروني مخصوصا اتاق مركزي، سرداب بزرگي قرار دارد كه داراي مشخصات منحصر به فرد خود است و به علل مختلفي مانند وجود بادگير، سقف ضربي، نوع مصالح به كار رفته در بدنه، دو جداره بودن بدنه، وجود حوضي كه قبلاً در مركز سرداب بوده، اختلاف ارتفاع با سطح كوچه حدود ۸ تا ۱۰ متر و نسيم خنكي كه از سطح حوض حياط مركزي وارد زير زمين مي شود، باعث شده است تا به خصوص در فصل تابستان ۱۵ تا ۲۰ درجه اختلاف دما بين زيرزمين و بيرون آن مشاهده شود. قسمت بيروني خانه شامل تالار بزرگ (اتاق شاه نشين) در مركز با نورگيرها و پنجره هاي مشبك رنگي و پنجره هاي كناري دو جداره كه عمودي باز و بسته مي شود. اين اتاق داراي تزيينات نقاشي و آيينه كاري و گچ بري هاي جالب از جمله پنجره هاي مشبك گچي است كه همچون پارچه توري ظريفي به نظر مي رسد. در دو طرف اتاق شاه نشين اتاق هاي گوشواره بنا شده است در جلوي اتاق شاه نشين، ايواني با آيينه كاري و گچبري هاي جالب ديده مي شود. در طرفين تالار بزرگ دو حياط خلوت و نور گير به صورت قرينه يكديگر احداث شده است كه داراي تابلو هاي بديع نقاشي مي باشند و از نفايس آثار هنري اين ديار به شمار مي آيند. اسناد و قراين نشان مي دهد كه هنرمند بزرگ و نقاش باشي دربار ناصرالدين شاه قاجار يعني ميرزا ابوالحسن غفاري كاشاني ملقب به صنيع الملك با مالك خانه دوستي نزديك و مراوده خانوادگي داشته است لذا به احترام دوستي كه با مرحوم طباطبايي داشته در اجراي گچ بري ها و ترسيم نقاشي هاي اين خانه نظارت داشته است و اين مطلب ارزش و اعتبار تزيينات خانه طباطبايي را بسيار افزايش مي دهد. حياط خدمه خانه كه شامل اتاق هاي خدمه، زيرزمين خدمه، آشپزخانه و اصطبل زمستاني و تابستاني مي باشد كه تعدادي از اتاق هاي خدمه از بين رفته است. آب خانه از دو رشته قنات دولت آبادي و نصرآبادي تمين مي گرديده است. خانه طباطبايي داراي ۵ درب ورودي مي باشد كه ورودي اصلي به دو ورودي اندروني و بيروني در قسمت هشتي تقسيم مي گردد. علت پيچ و خم هاي راهرو هاي ورودي جهت شكستن اختلاف ارتفاع و نداشتن ديد مستقيم است.

بقعه چهل دختران-جاذبه هاي ديدني كاشان

اين بنا در خيابان علوي، محله سلطان امير احمد قرار گرفته است. در سمت مغرب صحن امامزاده سلطان اميراحمد به فاصله تقريباً يكصد متر گنبد آجري مرتفع قديمي بنام چهل دختران وجود دارد كه شكل خارجي آن داراي سبك مغولي (ايلخاني) نظير گنبد خانقاه شيخ علاءالدوله سمناني مي باشد. ساقه اين گنبد از داخل بنا بر پايه هاي ضخيمي استوار گشته كه رأس آنها به هشت طاق كوچك جناقي منتهي مي گردد و سقف مدور گنبد روي اين قاعده كثيرالاضلاع قرار گرفته است . در وسط سقف نيز ترنج گردي از كاشيهاي معرق ساخته شده كه سالم و پاكيزه باقي مانده است . در بدنه هريك از چهار جانب اصلي بنا هم روزنه اي براي روشنايي تعبيه شده است .اما پوشش آجري خارج گنبد چندين شكاف برداشته كه هرگاه جلوگيري و مرمت كامل نشود ، بيم خرابي زيادتر ، بلكه فرو ريختن آن هم مي رود . خرابه هاي وسيعي كه سابق بر اين ، در اطراف بنا بود (در سالهاي اخير به جاي آنها دبستان نوبنيادي ساخته شده است .) نشان ميداد كه ابنيه ديگري نيز در حوالي گنبد كنوني وجود داشته است . اين بنا با شماره ثبت 758 در تاريخ 8/7/1346 به ثبت آثار ملي ايران رسيده است . اين مكان مدفن چهل زن بي گناه است كه به دست نيروهاي مهاجم به آن حوالي قتل عام شده اند و شاردن نيز در اين باب مي گويد: اين مكان را چهل دختران مي گويند چون گمان مي كنند كه ارواح دختران جواني هر شب در تين محل تردد مي كنند. از اين رو كسي در اينجا مسكن نمي كند و جرات خفتن در اين مكان را ندارد.اما با توجه حقايق و اسناد تاريخي اين گونه به نظر مي رسد كه مكان هايي از اين دست محل دفن دختران سادات و ائمه شيعه بوده است.

كاشان شهر طلايي هنر ايران 

خانه هاي سنتي كاشان-شهر طلايي هنر ايران 

خانه هاي سنتي كاشان مانند خانه هاي قديمي ساير شهرهاي بزرگ ايران از دو بخش جداگانه و بيروني و اندروني تشكيل شده است. قسمت بيروني خانه براي پذيرايي از مهمانان خانواده و شركاي  تجاري صاحب خانه بنا مي باشد و به همين دليل داراي زيباترين تزيينات بود. در اين بخش از خانه معمولا تالار پذيرايي بسيار آراسته اي قرار داشت كه با شكوه ترين قسمت بيروني محسوب مي شد. اين تالار مزين معمولا سقف بسيار بلندي داشت اما اتاق هاي گرداگرد آن در دو طبقه بنا مي شدند.در هنگام پذيرايي اتاق هاي طبقه بالا به خانم ها اختصاص داشت تا ضمن شركت در مجلس از چشم نامحرمان در امان باشند. برخلاف بخش بيروني اندروني خانه ها بسيار ساده تر بود اما در عين حال فضاي آرام و آسايش بخشي براي اعضاي خانواده ايجاد مي كرد. قسمت بيروني و اندروني طوري به هم مرتبط شدند كه در عين رفت و آمد راحت اهل خانه فضاي اندروني پر از مهمان بود.

علت تمايز خانه هاي كاشان-شهر طلايي هنر ايران 

خانه هاي هاي سنتي كاشان توسط يك سري مشخصه هاي مشترك كه حاصل تجربه معماران چيره دست محلي است، متمايز شده اند. از آنجا كه اقليم كاشان خشك و بياباني است بهترين مصالح براي ساخت خانه خشت خام و آجر تنها در نما و بناي اتاق ها بكار برده مي شد. همچنين در كاشان كه در مجاورت كوير قرار دارد، آب از اهميت ويژه اي برخوردار است. به همين دليل حياط خانه ها گودتر از سطح كوچه و خيابان و اطراف آن بود تا آب قنات هاي محلي بر خانه مسلط شود. در وسط حياط نيز حوضي وجود داشت كه آب آن ضمن اين كه مورد مصرف اهل خانه بود باعث سرسبزي و خنكي حياط مي شد. همچنين گودي حياط خانه باعث شدطاق هايي كه دور حياط گود ساخته شدند از آفتاب تند و تيز در امان  باشند.براي جلوگيري از گرماي طاقت فرسا تمهيدات ديگري نيز به كار برده شده است گه يكي از آنها حوضخانه در زيزمين ساختمان است. در و پنجره هاي اين قسمت تنها در دو ماه از سال بسته و در بقيه فصول براي جريان يافتن هوا باز گذاشته مي شد. به همين دليل حوضخانه خنك ترين فسمت بنا بود و ساكنين گرم ترين ساعات در سال را در اين مكان سپري مي كردند. خنكي اين قسمت توسط بادگير هاي بند تايين مي شود. بادگير از دو كانال تشكيل مي شود كه كه يكي براي هدايت هواي بيرون به داخل و ديگري براي بازگرداندن هوا به بيرون است. هواي گرم بيرون پس از تماس با حوض پايين بادگير خنك مي شد و به نحوي نقش كولر هاي امروزي را ايفا مي كرد. خانه هاي متمولين كاشان در قديم معمولا بسيار بزرگ بودند و از چندين ساختمان در كنار همديگر تشكيل مي شدند و رسم بود كه فرزندان خانواده حتي پس از ازدواج در كنار خانواده مدري زندگي كنند و در امور خانه مشاركت داشته باشند.

كاشي كاري اسلامي كاشان-شهر طلايي هنر ايران 

دوره هاي سلجوقي و ايلخاني به عنوان اولين مظاهر شگرف كاشي كاري اسلامي به حساب مي آيند كه در اين برهه هاي تاريخي تحت حاكميت اين دو سلسله در تكنيك هاي گوناگون صنعت سفالگري انجام گرفت . نكته جالب اينكه شمار زيادي از كاشي هايي كه اكثرا داراي تاريخ و امضا صنعتگران خود بوده از اين دوران باقي مانده اند. افزون بر آن حمايت هاي وسيع مذهبي كه توسط حاكمان و شخصيت هاي برجسته مذهبي هر دو سلسله صورت گرفته باعث ساختن بناهاي متعددي به عنوان مقبره گرديد كه مهم ترين اين مقبره ها با كاشي هاي زرين فام تزئين مي شدند. 

مركز سفالگري و كاشي كاري-شهر طلايي هنر ايران 

اگر چه بدون ترديد فعاليت هاي سفالگري ديگر در سده هاي مياني ايران نيز وجود دارد اما مداركي از موقعيت ممتاز كاشان بين سده هاي دوازدهم / ششم و چهاردهم/ هشتم وجود دارد. همچنين امضاهاي تعداد زيادي از سفالگران معروف و شناخته شده نيز بر اين نكته صحه مي گذارد كه مشهورترين آنان امضا خاندان ابوطاهر بوده كه نام هاي خود را بر روي كاشي ها و ظرف ها امضا مي كردند. بعضي از آنان نسبت خود يعني كاشان را نيز اضافه مي كردند و در كنار امضاشان با صراحت آنرا مي نوشتند . به عنوان مثال در يك نمونه كاشي كه در موزه بريتانيا موجود بوده و تاريخ آن ۱۳۳۹/۷۳۹۹ است. در آن زمان اين خاندان در كاشان اقامت داشتند. ياقوت جغرافي دان و نويسنده سده سيزدهم / هفدهم به صادرات محصولات سفالي كاشان اشاره مي كند. اگرچه منطقه كاشان به طور منظم حفاري نشده اما انواعي از ضايعات و بقاياي كوره هايي كه در اين منطقه ساخته شده به دست آمده اند. قطعات فراواني متعلق به اين دوره موجود بوده كه داراي تاريخ اند و اولين نمونه شناخته شده يك پارچ كوچك موجود در موزه بريتانيا بوده كه تاريخ آن ۱۱۸۰-۱۱۷۹/۵۷۶-۵۷۵ است تاريخ كاشي هاي باقي مانده نشان مي دهد كه توليد كاشي دركاشان پس از ۱۲۰۰/۵۹۷ تا دهه ۱۳۳۰/۷۳۱ تقريبا بي وقفه ادامه يافت. تهاجمات مغول موجب يك ركود كوتاه در صنعت كاشي كاشان شد. بنابراين كاشي هايي كه بين سده هاي ۱۲۴۳/۶۴۱ و ۱۲۵/۶۵۳ ساخته شده باشند وجود ندارند. اما همه اين ويراني ها و حملات به سفالگران افراسياب – شهر قديمي سمرقند در آسياي مركزي – يا شهرراقه در فرات آنان را از پاي در نياورد. و به اين ترتيب سبك ها و تكنيك هاي مشابه همچنان ادامه يافته و در كاشي كاري بعد از تهاجمات مغول به كار گرفته شدند و در شكل هاي جذابتري دركاشي ها و ظرف هايي كه اصطلاحا ظرفهاي سلطان آباد ناميده مي شدند توسعه يافتند و ازحدود سال ۱۲۷۰/۶۶۹ آثاري كه توليد شدند با به كارگيري نقشمايه چيني در مقايسه با نمونه هاي اوليه قابل توجه تر و بارزتر بودند.

مقبره ها و كاخ ها ي كاشان-شهر طلايي هنر ايران 

بديهي است كه كاشي هاي توليد شده كاشان بسيار گسترده بوده زيرا كاشي هاي اين قرن كه بيشتر بدون منشا بوده پيوسته در بازارهاي هنري عرضه مي گرديده و به سرعت ناياب مي شده اند . البته از اين گروه كاشي ها هنوز با همان موقعيت و شرايط به تعداد كافي باقي مانده كه به هر حال اين مساله به سبك و نوع ساختمان هايي كه كاشي كاري مي شده اشاره مي كند اين آثار بيشتر به بناي مقبره هاي برجاي مانده به ويژه بناهايي كه صرفا به فرقه شيعه اختصاص مي يابند مربوط هستند. شيعيان كه گاهي اوقات توسط سلجوقيان مورد آزار و اذيت واقع مي شده تحت حاكميت ايلخانان مغول از آزادي زيادي در انجام عبادات و فرايض ديني برخوردار بودند. مهمترين مقبره هاي شيعيان در قم نجف و مشهد بوده و البته ديگر شهرها نيز از جمله خود كاشان از مراكز مهم شيعه بوده اند.كاشي هايي كه در سراسر سده سيزدهم / هفتم توليد مي شدند با هر دو نوع نقش پيكره اي و غيرپيكره اي تزئين شده اند. و اغلب آنها داراي كتيبه هايي به خط نسخ در اطراف حاشيه كاشي ها بوده كه اين كتيبه ها شامل اشعار فارسي و آياتي از قران يا به ندرت شبه كتيبه ها مي باشند.  از آنجايي كه اين احتمال وجود دارد كه كاشي هاي پيكره اي عمدتا براي استفاده غيرديني اختصاص و كاشي هاي بدون پيكره براي موقعيت هاي مذهبي در نظر گرفته مي شده اما اين مساله روشن است كه تعدادي از كاشي هاي پيكره اي در مقبره هاي شيعي مورد استفاده قرار مي گرفته اند. رشد پيوند گونه مذهب شيعه و صوفي گري در سده هاي مياني ايران امكان استفاده از اشعار غنايي را در مقبره ها كاملا فراهم مي نموده همان گونه كه در سنت صوفي نيز همين منوال به چشم مي خورد و عشق انساني تمثيلي براي دوست داشتن خداست.

تصاوير كاشي كاري هاي كاشان-شهر طلايي هنر ايران 

 تنها ساختار غيرديني بر جاي مانده از دوره ايلخانان كه به طور كامل حفاري شده و در تخت سليمان واقع گرديده كاخ ايلخاني آباقاخان بوده كه در طول دهه ۱۲۷۰/۶۶۹ در منطقه آذربايجان ايران جنوب تبريز ساخته شد. اين كاخ در محل يك معبد زرتشتي ساخته شده و سند مهمي براي مطالعه كاشي كاري ايران در اين دوره حكومتي به شمار مي رود . از روي كوره ها و قالب هاي كاشي كه از محل كاخ پيدا شده اين مساله قابل اثبات است كه دست كم بعضي از كاشي ها در همان محل ساخته شده اند . اما اين موضوع هنوز مشخص نشده كه آيا كاشي هاي تك رنگ يا زرين فام نيز در آنجا توليد مي شده اند يا نه . در اين محل تكه هايي از كاشي به همراه كاشي هاي ستاره اي كامل و صليبي شكل . شامل برخي كاشي هاي صليبي شكل باطرح حيواني تقريبا مشابه آنچه در دامغان بوده است پيدا شده است و كاشي هاي كتيبه اي نيز از اين محل باقي مانده كه تعدادي از آنها در حال حاضر در موزه هاي مختلف جهان پراكنده شده اند. اين كاشي ها داراي طرح هاي گلدار يا پيكره اي بوده و عمدتا به طريقه زرين فام ولي با نسبت قابل توجهي از لاجورد نقاشي شده اند و تعدادي از آنها غالبا داراي تاريخي مربوط به دهه سال ۱۲۷۰/۶۷۰ مي باشند.

ويژگي كاشي كاري هاي كاشان-شهر طلايي هنر ايران 

يكي از ويژگي هاي اين كاشي ها كه بايد مورد توجه قرار گيرد كتيبه هاي آنهاست كه اغلب داراي مضامين ذاتا مذهبي بوده و با آياتي از قران يا جملاتي خطاب به امامان شيعه همراه مي باشند و اما ويژگي دوم اين كاشي ها در برگيرنده اشعاري حماسي از شاهنامه حكيم ابوالقاسم فرودسي بوده كه اين اشعار از زماني كه آن شاعر آنها را در سال ۱۰۱۰/۴۰۱ سرود قرائت و مصور شده اند. اين منظومه عظيم كه به زبان فارسي نوشته شده شامل داستان هايي از ماجراها و دلاوري هاي گذشته ايران باستان است.اسدالله سورن ملكيان شيرواني اظهار داشته كه انتخاب خط نگاره هاي اين كاشي ها بسيار قابل توجه است. آثار مكتوب شيعه عمدتا علايق مذهبي ايلخانان را بيان مي كند در حاليكه اشعار شاهنامه افزون بر انتخاب محل تاريخي براي موقعيت كاخ باعث ايجاد شباهت مابين سازنده آنها يعني آباقاخان و حاكمان بزرگ هخامنشي يا ساساني مي باشد. برجسته ترين ابن آثار آنها مقبره حضرت معصومه در قم است كه كاشيكاري سطح آن كار محمد و كاشيكاري اين مقبره به سال 602ه.ق. باز مي گردد. نه سال بعد يعني در سال 611ه.ق اين دو همكاري موفق ديگري در كاشيكاري ديوارهاي حرم و محراب بزرگ آستان قدس ضوي در مشهد داشتند. پس از مرگ اين دو استاد بزرگ صنعت كاشي كاشان با نزول مواجه شد اما در عهد ايلخانان كاشي سازان دست به كار طراحي تازهداي شدند كه آن را كاشي معرق ميگويند و نمونه هاي اوليه آن در سقف چندين گنبد بازمانده از عهد مغول مانند گنبد چهل دختران (ص179)و بقعه خواجه تاج الدين (ص184) و امامزاده ميرنشانه (ص189) و همچنين منبر بزرگ و زيباي كاشي معرق مسجد ميدان (ص189) مشاهده مي شود. آخرين اثر بزرگ كاشيكاران كاشان مربوط به سال 733ه.ق و كاشيكاري محراب بزرگ امامزاده علي بن جعفر در قم به دست يوسف بن علي بن محمد بن ابوطاهر از نوادگان همان محمد بن ابوطار است كه هم اكنون در موزه ماي ايران در تهران در معرض بازديد عموم است. از قرن نهم به اين سو صنعت كاشي كاشان اهميت و ارزش گذشته خود را از دست داد. هر چند در ساخت بناهاي مهمي چون مسجد شاه سمنان و مدرسه سپهسالاران تهران از كاشي هاي ساخت اين شهر استفاده شده است.

قالي بافي در كاشان-شهر طلايي هنر ايران 

از عصر سلجوقي به اين سو كاشان به خاطر قالي هاي نفيس خود شهرت خاص داشته است و زيبايي آنها سبب شده كه سياحان و جهانگردان و مورخين بيگانه نيز به تحسين و ستايش آن بگشايند چنان كه پرفسور آرتور پوپ مي نويسد: قالي بافان كاشان ثابت كرده اند كه مي توانند چنان تصاوير زيبا بر بستر قالي ها و فرش هاي خود خلق كنند كه با بهترين آثار اساتيد مينياتور چيني و معماران و نقاشان شهره اروپتي دوره گونيك كوس برابري بزند. سيسيل ادواردز خبره ترين كارشناس غربي قالي هاي بافت شرق در معرفي برترين و با ارزش ترين قالي هاي تاريخي موجود در موزه هاي كشور هاي غربي از ميان دويست مورد هفت قالي را برگزيده كه پهار قالي عبارتند از: قالي معروف به شكارگاه كه در موزه هنر و صنعت وين قرار دارد و تنها قالي شناخته اي است كه تار و پود آن تماما از ابريشم و قسمتي از تصاوير آن نيز مليله نقره است؛ قالي معروف به چلسي كه در موزه ويكتوريا و آلبرت لندن قرار دارد؛ قالي با نقش گلداني كه باز هم در موزه ويكتوريا و آلبرت لندن قرار دارد و احتمالل در جوشقان بافته شده است. بهترين قالي بافت كاشان كه از ايران خارج نشده فرشي است كه براي آرامگاه شاه عباس دوم در قم بافته شده و اكنون در موزه ملي ايران در تهران قرار دارد. صنعت قالي بافي كاشان از نقطه نظر تاريخي دو عصر طلايي و يك دوره فتور و نزول داشته است. بر عكس صنعت قالي بافي اصفهان كه بنابر سابقه تاريخي آن از صنايع روستايي و ايلياتي آغاز گشته و به مرور ايام به كارگاه هاي شهري و سلطنتي رسيده، قالي كاشان از عالي ترين درجه تكامل بافندگي منسوجات ظريف ابريشمي پديد آمده و به نوعي از محصولات جانبي تحول و تنوع در صنعت مخمل بوده است.

پارچه هاي ابريشمي كاشان- شهر طلايي هنر ايران 

از روزگار بسيار دور بافتن پارچه هاي ابريشمي در آن در آن شهر چنان رواج و رونقي داشته كه انواع مختلف آن بالغ بر يكصد رقم بوده اند. در آن زمان مخمل بافان در رنگ آميزي دست بازتري داشتند و قالي بافان در طراحي از تركيب ذهنيت خلاق هنرمندان اين دو رشته در نيمه دوم قرن دهم هجري در كارگاه هاي قالي بافي كاشان قالي هاي ابريشمي بسيار نفيسي بافته شد كه از شاهكارهاي هنري بي دليل اين صنعت هستند.اگر چه بافتن قالي هاي ابريشمي و زربفت در كاشان پيش از عهد شاه عباس اول نيز معمول بوده اما در عصر اين تاجدار صفوي به سبب كثرت تعداد اين قالي ها در دربار و كاخ هاي سلطنتي و اهداي آن از سوي شاه عباس به سفرا  جهانگردان خارجي اين قالي ها از خارج از كشور به نام قالي هاي عباسي شناخته مي شوند و تصور مي شود كه بافت اين قالي ها در عهد اين پادشاه بوده است. قالي هاي تاريخي كاشان بخاطر طرح و نقش هاي بسيار ويژه راحتي براي اهل فن قابل تشخيص هستند. ترنج هاي كنگره دار و صحنه هاي شكار كه نظير آنها در مخمل زري هم مشاهده شده و همچنين ريزه كاري هاي مشترك آنهت با نقوش سفالي آن شهر و نيز بافت ريز و مخمل نما از عمده ترين وجوخ قالي اي كاشان هستند. اما مطلبي كوتاه درباره قالي لهستاني قالي هاي زربفت كه از ابريشم خالص و تارهاي سيم و زر بافته شده چون اولين بار در كشور لهستان مشاهده شده و روي نقشه برخي از آنها هم عقاب علامت ملي دولت وقت لهستان بود به قالي لهستاني معروف است. اما اسناد به دست آمده در ابتداي قرن گذشته حكايت از اين دارد كه در سال 1014ه.ق پادشاه لهستان يكي از بازرگانان ارمني را به ايران فرستاده تا بهترين قالي ها را براي كاخ هاي سلطنتي لهستان تهيه كند و او پس از بتزديد از مراكز مهم قالي بافي ايران، عاقبت قالي هاي مطلوب خود را با درج نقش عقاب دولتي لهستان تهيه كند و او پس از بازديد از مراكز مهم قالي بافي ايران عاقبت قالي هاي مطلوب خود را با درج نقش عقاب دولتي لهستان سفارش داد. پس از كشف اين اسناد كارشناسان از روي خصوصيات جنس و طرز بافت آنها ثابت كردند كه ساير قالي هاي زربفت هم كه به نام لهستاني مشهور شده در كاشان و به اندازه كمتر در اصفهان بافته شده است.

معرفي بهترين تورهاي داخلي و تورهاي خارجي در سايت تور آگهي

                                                   *تورآگهي افتخار ميزباني شما را دارد.

                                                                                  پيشنهاد ويژه تورآگهي :  تور دبي از مشهد

                                                                                                                  گردشي در اصفهان(1)

                                                                                                                                          جاذبه هاي ديدني اصفهان 

                                                                                                                                                                    نگاهي بر كاشان 

گردشي در اصفهان، نصف جهان 

عصر سلجوقي- اصفهان، نصف جهان 

از آغاز قرن پنجم و روي كار آمدن حكومت سلجوقيان، كاشان اهميت و اعتبار روز افزوني يافت و در اين زمان مردان بزرگ ونام آوري از اين شهر به خدمت حكومت درآمده و به مدارج عالي رسيدند. چنان كه راوندي مي نويسد: اغلب وزارء و مستوفيان و دبيران دربار، كاشاني بودند، هنر و علم در اين زمان كمال يافت و كاشان محل و منشاء فضل و ادب شد. در اين دوره ، شهر توسعه يافت و بناهاي عمومي فراوان و گوناگوني مانند مسجد، مدرسه، خانقاه، دارالشفاء و كتابخانه ساخته شد.بيشتر بناهايي كه در دوره سلجوقيان بنا شده است به دليل زلزله هاي پي در پي ويران شده و از ميان رفته اند‏، ليكن آنچه باقي مانده، نشاني از توسعه و آبادي كاشان در اين عصر مي باشد. مهمترين آثار بجاي مانده از اين بناها مسجد جامع است كه در اين دوران (سلجوقيان) بازسازي شده و داراي گنبدي آجري و مناره اي مزين به خط كوفي با تاريخ 466 هـ .ق است. علاوه بر آن مناره پنجه شاه ، برج و باروي شهر،  بند قمصر و قلعه جلالي از ديگر بناهاي معروف اين عصر به شمار مي روند.دردوران سلجوقيان‏ كاشان به ترقي و آباداني قابل ملاحظه اي رسيد. كثرت آثار تاريخي دراين دوره و وجود مدارس متعددي كه در اين دوره در كاشان تاسيس شد و نيز ظهور دهها دانشمند كاشاني در اين مقطع گواهي بر مدنيت و پيشرفت اين شهر بوده است. كاشان دراين دوره آنچنان كه در كتاب راحه الصدور و ديوان ابوالرضا راوندي آمده است دوبار توسط مياجيق يكي از سرداران خوارزمشاهي و ملك سلجوق بن محمد بن ملكشاه سلجوقي مورد هجوم قرار گرفته است. 

هجوم مغول و سلطه ايلخانيان-اصفهان، نصف جهان 

سال 621 ه.ق كه مغول ها اهالي شهرهاي ايران را قتل عام مي كردند، در هنگام تاخت و تاز سپاهيان هلاكوخان در حدود كاشان، خواجه نصيرالدين طوسي كه از ملتزمين ركاب خان مغول بود. به احترام وجود بابا افضل الدين مرقي كاشاني، سپاهيان را از كشت و كشتار مردم كاشان باز داشت.در سال 650 ه.ق كه شمس الدين جويني صاحب ديوان نامزد فرمانروايي اين نواحي گرديد تا حدي از زورگويي  هاي مغول كاسته شدو در هنگام حمله دوم مغول به رهبري هلاكوخان را از تهاجم به كاشان بازداشت. در عصر حكمرانان ايلخاني براي پيشرفت فرهنگ و هنر خود كوشش بسيار كردند. در اواخر قرن هفتم هجري كه سلطان محمود غازان خان به تخت شاهي نشست و مسلمان شد همزمان يا بهبود وضع عمومي كشور در كاشان نيز روي ويرانه هاي آتش افروزان مغول بناهاي زيبا احداث شد به طوري كه رونق و اباداني قديم شهر مجددا به آن بازگردانده شد.

عهد صفويه-اصفهان، نصف جهان 

مردم كاشان پس از بيرون راندن آخرين حاكم تركمن شهر سلطان مراد ورود شاه اسماعيل موسس سلسله صفويه را گرامي داشتند. مردم شهر با شور و شوق بسيار به استقبال اين تاجدار حامي آيين تشيع رفتند و با جشن هاي پرشكوه و چراغاني مفصل از او مذيرايي كردند. به روايت بيشتر نويسندگان آن عصر كاشان كه هميشه حصن حصين آيين تشيع بود شاه اسماعيل را با وجد و سرور بي پايان پذيرا شد و شاه در قصبه زيباي فين بار عام داد.عصر صفوي مصادف بت ظهور يك فرقه مذهبي نام نقطويان يا پسيخانيان در كاشان بود. موسس آن محمود پيخاني گيلاني بود كه در سال 800 ه.ق به دعوي مهدويت برخواست و ادعا كرد كه خداوند او را مامور عرضه دين جديدي به مردم نموده است. از جمله عقايد او اعتقاد به تناسخ بود و همچنين خاك را نقطه نقطوي مي نامند. در عصر صفوي همچنين اختلافات حيدري و نعمتي در شهركاشان بالا گرفت. با وجود كوشش هاي فراوان كه براي سركوبي و ريشه كن كردن پيروان مذاهب چهارگانه اهل سنت به نفع مذهب شيعه به عمل مي آمد اما اختلاف داخلي در جامعه شيعيان دودستگي بزرگي در شهرهاي ايران به خصوص كاشان ايجاد كرده بود كه از سوي حكام صفوي نيز براي نيل به مقاصد سياسي و اجتماعي شان به آن دامن زده مي شد. ميرزا احمد اديب شيباني از اديبان كاشان عصر قاجار در منظومه انتقادي خود به اختلافات حيدري و نعمتي چنين اشاره مي كند:

 حيدري- نعمتي دو فرقه شدنداين يكي آتش و دگر چو سپند

آب و آتش به هم همي آميخت رومي و ترك خون هم مي ريخت

پادشاهان ز مصلحت به دَوام خصمي » افكنده در ميان عوام

كه خود، آسوده حكمران باشندصيد، بي زحمت اوفتد به كَمَند

زان سپس، شهرها دو نيم شدندحيدري- نعمتي زعيم شدند

... ابله آن خلق كز تعصّب و جهل كرده دشوار اين قضيّه سَهل

در عصر شاه طهماسب اول -اصفهان، نصف جهان 

شاه طهماسب صفوي پادشاهي صاحب‌كمال و شيفته هنر بود و در هنر خوشنويسي و نقاشي دست داشت. در نقاشي شاگرد استاد سلطان محمد مصور بوده‌است. هرچند قاضي احمد منشي در كتاب گلستان هنر از هنر تصويرسازي شاه طهماسب به‌طور مفصل ياد كرده، اما اثر چندان ممتازي از او ديده نشده‌است و تنها تصوير  بجامانده از او مجلس بزمي است كه در موزه توپ قاپو سراي تركيه زينت‌بخش مرقع بهرام ميرزا است و رقم يا امضاي آن چنين است: <صوره طهماسب الحسيني> در زير تصوير و بيرون از جدول‌كشي شاه طهماسب به خط خود نوشته <جهت برادر عزيزم بهرام‌ميرزا ساخته شد.  شاه طهماسب از گسترش‌ دهندگان ادبيات آذربايجاني بود و در اين زمينه تلاش بسياري كرد. شاه طهماسب از فقيه برجسته خود محقق كركي دعوت كرد تا ساكن كاشان شود و مردم شهر را هدايت و ارشاد كند. تحت تلاش هاي شبانه روز محقق كركي در جهت امر به معروف و نهي از منكر اين شهر تبديل به يكي از مراكز مهم نذهبي كشور شد و لقب (دارلمومنين) گرفت.

زلزله در كاشان-اصفهان، نصف جهان 

پس از طي دوره بيست و چهار ساله حكومت شاه اسماعيل و در آخرين سال هاي حكومت شاه طهماسب (984-931 ه.ق) در سال 982 ه.ق زلزله سختي در كاشان حادث گرديد كه علاه بر قريه فين، باغ را نيز به كلي ويران كرد. اين ويراني حاصل از زلزله و نيز ناآرامي هاي اطراف كاشان به دوران اتباع محمدخان و دليجان بيك تركمان ادامه يافت تا اين كه شاه عباساول در صدد تعمير  و مرمت باغ برآمد. حسن نراقي در آثار تاريخي شهرستانهاي كاشان و نطنز آورده است :« شاه عباس كه درنشيب و فراز كوه، كاخ هاي شاهانه برافراشته و سرتاسر كشور خويش را با كاشانه هاي بي شماري آراسته بود، چون بناهاي سالخورده و ويران گشته باغشاه كهنه فين را در خور همسري با چشمه دل افروز سليمانيه و شايسته همت والاي خود نمي ديد، از اين رو به فرمان وي طرح باغ و كاخ جديد بدين گونه پي افكنده شد. مظهر آب آن چشمه را قريب پانصد متر بالاتر از باغشاه قديم يعني در مكان كنوني قرار داد و باغشاه جديد را در محدوده زمين هاي نورگير به ابعاد 157 متر طول شرقي و غربي و  1422 متر عرض  شمالي و جنوبي حصاربندي و در چهار گوشه آن برج هاي گرد و مرتفعي بنا كردند؛ و در مساحت وسيع ميان هر دو باغ قديم و جديد هم خيابان و ميدان پهناوري جهت چوگان بازي و قپق اندازي و انواع مسابقه و بازيها تسطيح و آماده نمودند و در خارج حد غربي باغ نيز  به  جهت رفع مخاطره سيلاب دره هاي كوه دندانه از محوطه اين باغ و بناهاي آن سدي معتبر و مستحكم با سنگ و ساروج ساخته شد كه بقاياي آن پس از گذشت چهارصد سال اكنون هم از نفوذ سيلاب به قريه فين و باغشاه كاملاً جلوگيري مي كند و به نام سد شاه عباسي معروف است.» بنابراين هر چند كم و بيش نوشته هايي از سده هاي قبل از قرن دهم هجري باغ فين وجود دارد – همچون كتاب محاسن اصفهان نوشته مفضل ابن سعد مافروخي و معجم البلدان ياقوت حموي – با توجه به زمين لرزه سال 982 هجري قمري احتمالاً به باغ كهنه مربوط خواهند بود كه از زمان شاه عباس چنان كه بيشتر اشاره شد باغشاه نو جايگزين آن گرديد.

باغشاه  كاشان-اصفهان، نصف جهان

 اين مجموعه خود منظومه اي موجود بوده و يا اينكه فرمان شاه عباس در فين همچون بديل خود كه در اصفهان سر منشاء طرح هاي شهرسازانه شد در منطقه فين نيز دستمايه اي براي شكل گيري منظومه باغ هاي فين گرديده باشد، هر چه هست بس بيراه نخواهد بود كه در نظر آوريم باغشاه بر بستري از باغ هاي قديمي تر ساخته شده تا هم در بهترين نقطه مجموعه گفته شده قرار گيرد و هم توانسته باشد درختاني از باغ هاي كهن تر را تا سر برافراشتن سروهايش به عاريت گيرد. با وجود قريب وسيع باغ هاي پيرامون باغشاه هنوز هم كه از فراز برج هاي حدود باغ و يا از بام رفيع كوشك صفوي نظري به پيرامونش بيفكنيم، تك درخت هاي عظيم الجثه سرو را در اطرافش توانيم يافت كه آثاري به جاي مانده از باغ هاي قديمي منطقه فين اند؛ كه يا در پيرامون باغشاه با طرحي و برنامه اي نانوشته شكل گرفته اند و يا اين كه باغشاه  كه شكل گيري اش در مكان جديد مرهون فرماني ملوكانه بوده ،در ميانه اين منظومه و مجموعه طرح ريزي شده است.باغشاه فين از تبار باغ قلعه هاي ايراني است كه به دلايل خاص خود بدين گونه و در چنين نظمي شكل گرفته اند اما بدون شك انتخاب اين نوع الگوي محصور در پناه ديواري بلند، بي ارتباط با استفاده شاهانه از آن نيست، تا هم در پناه برج و باروي بسترش امن و اماني يافت و هم به واسطه حجم و شكل و ارتفاعش كه از درون و برون باغ به رخ كشيدني است، جلال و شكوهي شاهانه را گوش زد كرد.

شكل گيري باغ ها-اصفهان، نصف جهان

آنچه از اين دوره شكل گيري باغ مقارن با حكومت شاه عباس اول (1039-996 هجري قمري) به جاي مانده اتفاقاً اصل و اساس باغ است، چنان كه فضاي تجديد شده اي در ميانه برج و باروهاي باغ شكل گرفته كه براساس ساختار و نظم فضايي باغ ايراني فضايي هندسي و خالص به دست مي دهد و در نقطه اي در ميانه باغ نيز كوشك يا بناي مياني قرار گرفته است. ساختار هندسي و شكل فضايي باغ و مقايسه همه اينها با استخوان بندي باغ ايراني گوش زد مي كند كه كوشك مياني كه «شتر گلوي صفوي» نيز ناميده مي شود، نقطه اي با اهميت است. در اينجا نيز همچون ديگر باغ هاي ايراني، محورها بخشي از ساختار هندسي باغ اند كه علاوه بر اين كه در پي طرح و شكل هندسي و گاه بس ساده باغ شكل مي گيرند، خود نقاطي را نيز در طرح كلي باغ و تحت ساتار و نظام هندسي آن شكل مي بخشد تا بتوانند براساس نظام هندسي مذكور بسط  فضاها و شكل گيري نظام معماري باغ را پي افكنند.با عطف نظر به آنچه گفته شد پربيراه نخواهد بود اگر در نظرم آوريم كه در همان زمان شكل گيري باغ  نيز در انتهاي محورهاي اصلي، فضاهايي مدنظر قرار گرفتند. اين فضاها كه با تعريف محورها مكان يابي شده بودند، چنان كه امروز نيز موجودند خود به تعريف دقيق تر محورها كمك مي كنند. گزينه ديگري كه در اين رابطه مي توان قايل شد اين است كه پديد آورندگان باغ به ترسيم خطوط اصلي بسنده كرده و به شكل گيري آن در طول زمان اعتقاد داشته اند. 

باغ ها در دوران صفويه-اصفهان، نصف جهان

بناي سر در نيز هر چند كه در طول دوران حيات باغ و بخصوص در دوران قاجار و به گاه سلطنت فتحعلي شاه و ناصرالدين شاه تغييراتي را شاهد بوده و توسعه يافته و تكميل شده، اما به زمان شكل گيري اوليه باغشاه در مكان جديد مدنظر قرار گرفته و بنا گرديده است. اين نكته را بخصوص با توجه به اهميت بناي سردر خانه در سازمان فضايي و عملكردي باغ هاي ايراني و نيز با عطف نظر به ساختارهاي فضايي و محورهاي داخلي باغشاه مي توان به خوبي دريافت. لذا اگر بخواهيم  شكلي از باغ دوران صفويه را بازسازي نماييم، سر درخانه با وجود تغييرات زياد، در آن نمودار خواهد بود. بناي ديگر به حتم به جا مانده از دوران صفويه حمام كوچك باغ است. لذا آنچه شالوده باغ مقارن دوران صفوي است باغي محصور در ميان برج و باروهاست كه بر مدخلش سردرخانه و در ميانه اش كوشك و در جواره اش حمامي قرار گرفته. هر چند چيز بايد بدانيم باغشاه در مكان جديد اگر چه به فرمان سلطان صفوي شكل مي گيرد اما با توجه به موقعيت منطقه و نظر به اين كه مردمان كاشان چنان كه ياقوت حموي نيز اشاره مي كند كه روزهايي  از هفته را در باغ هاي فين  ايام مي گذراندند و هواي گرم تابستان هاي كاشان و فين نيز  نيازهاي تفرج هاي تابستاني را گوشزد مي نمايند، در منطقه اي در نزديكي مظهر چشمه سليمان و در بالا دست مزارع و مساكن روستائيان كه مجموعه باغ هاي فين در آن گسترده شده بودند شكل گرفته است. خواه به گاه شكل گيري باغشاه، اين مجموعه خود منظومه اي موجود بوده و يا اينكه فرمان شاه عباس در فين همچون بديل خود كه در اصفهان سر منشاء طرح هاي شهرسازانه شد در منطقه فين نيز دستمايه اي براي شكل گيري منظومه باغ هاي فين گرديده باشد، هر چه هست بس بيراه نخواهد بود كه در نظر آوريم باغشاه بر بستري از باغ هاي قديمي تر ساخته شده تا هم در بهترين نقطه مجموعه گفته شده قرار گيرد و هم توانسته باشد درختاني از باغ هاي كهن تر را تا سر برافراشتن سروهايش به عاريت گيرد. با وجود قريب وسيع باغ هاي پيرامون باغشاه هنوز هم كه از فراز برج هاي حدود باغ و يا از بام رفيع كوشك صفوي نظري به پيرامونش بيفكنيم، تك درخت هاي عظيم الجثه سرو را در اطرافش توانيم يافت كه آثاري به جاي مانده از باغ هاي قديمي منطقه فين اند؛ كه يا در پيرامون باغشاه با طرحي و برنامه اي نانوشته شكل گرفته اند و يا اين كه باغشاه  كه شكل گيري اش در مكان جديد مرهون فرماني ملوكانه بوده ،در ميانه اين منظومه و مجموعه طرح ريزي شده است.

معرفي بهترين تورهاي داخلي و تورهاي خارجي در سايت تور آگهي

                                                   *تورآگهي افتخار ميزباني شما را دارد.

                                                                                  پيشنهاد ويژه تورآگهي :  تور دبي از مشهد

                                                                                                                  گردشي در اصفهان(1)

                                                                                                                                          جاذبه هاي ديدني اصفهان

سياحتي در اصفهان، مهد هنرهاي ماندگار

معرفي -اصفهان مهد هنرهاي ماندگار 

در شهرهاي استان اصفهان كه اكثرا از شهر هاي تاريخي كشورمان هستند، بناهاي ارزشمندي وجود دارر. علاوه بر اين به نسبت شهر اصفهان كه به عنوان مركز استان و يكي از پنج شهر بزرگ كشور دستخوش نوسازي و تغيير و تحول زيادي شده است بافت سنتي خود را نسبتا حفظ كرده اند. از جمله بناهاي قابل تامل اين شهر ها بايد به مساجدي اشاره كرد كه شماري از آنها از جمله كهن ترين مساجد بنا شده در ايران هستند.به علت احترامي كه مردم محلي براي اماكن مذهبي قائل بوده و هستند اين مساجد پيوسته مورد بازسازي و مرمت قرار گرفته اند و به همين دليل خوشبختانه اكثر آنها نسبتا سالم مانده اند.شهرهايي كه در اين بخش معرفي مي شوند، در فاصله نسبتا كوتاهي از اصفهان قرار دارند و مي توان در يك گشت يك الي سه روزه از آنها بازديد كرد. اگر زمان كافي در اختيار داريد سفر به اين شهر ها خالي از لطف نيست و مي تواند اوقاتي به يادماندني براي شما به ارمغان آورد.

وجه تسميه  شهركاشان در-اصفهان مهد هنرهاي ماندگار 

به عقيده برخي از نويسنداگان دوره هاي اسلامي بناي كاشان به امر زبيده خاتون همسر هارون الرشيد خليفه عباسي انجام گرفته است و چون در آغاز كار براي تعيين تقشه حصار ديوار شهر جاي آن را كاه نشاني مي كردند از آن جهت كاه فشان ناميده شد كه تدريجا به كاشان مبدل گرديد. البته به روايتي ديگر ظاهرا در ابتدا اين ديار چهل حصاران ناميده مي شده و سپس در پي ماجراي شبه افسانه اي تعقيب و گريز فيروز ابولولو كاه فشان  و سپس كاشان شده است  پاره اي از محققين بر اين باورند كه چون نخستين فعاليت هاي عمراني در اين ناحيه بناهايي بودند كه به امر پادشاهان در فين احداث شده اند، به اين مناسبت آنجا را كي آشيان يعني خانه و جايگاه پادشاهات گفته اند.شاردن معتقد است كه لغت كاشان پارسي شده واژه يوناني كتسبوفنت است كه شهر كهن يوناني بوده است.ملك الشعرا بهار نوشته است: در فارسي ميانه لغات كاش، كاشان و كاشانه براي اشاره به معابد و بتخانه ها به كار مي رفته و بعد ها به مسون و سپس اسم خاص شهر ها شد. كاشان را همچنين ماخوذ از نام قبايل كاسب مي دانند كه نعاصر با دوران سلطنت حمورابي در بين النهرين بودند و اسم خداي بزرگ آنها كاشو داشته و بعد با جمع بستن فارسي و افزودن الف و نون كاسيان و كاشيان و كاشان شده است.

پيش از اسلام كاشان-اصفهان مهد هنرهاي ماندگار 

با وجود اينكه اين شهر در هيچ دوره اي از پايتخت ايران نبوده امت در طول تاريخ پرفراز و نشيب كشورمان همراه اهميت ويژه خود را داشته است. كمتر شهري در ايران كه خود را از لحاظ مدنيت و آباداني با سرزمين كاشان برابري مي كند. از نتيجه تحقيقات علمي و بر اساس مدارك و منابع موثق چنين برمي آيد كه چشمه فين از دوره ما قبل تاريخ با همين وضعيت و كيفيت كنوني جاري بوده و آباداني هاي اطراف آن كه در حوادث طبيعي و تحولات اجتماعي گذشته چند بار ويران و زير رو شدند از بركت مجاورت با اين سرچشمه محددا ساخته و آباد شدند. هنگامي كه سرانجام سكنه بومي سيلك به دست نيروهاي مهاجم قتل عام شدند و شهر به آتش كشيده شد، مهاجمين فاتح ظاهرا در اطراف سيلك كاشان، آران، بيدگل و نياسر را بنا كرده اند.از سرگذشت كاشان در پيش از اسلام اطلاعات كمي در دسترس است. طبق يكي از روايات مذهبي دين مسيح، سه مغ زرتشتي كه هنگام ولادت حصضرت عيسي (ع) با هداياي گرانبهايي رهسپار بيت المقدس شدند كاشاني بودند و با حدااقل مبدا عزيمتشان شهر كاشان بود. اما طبق منابع تاريخي قدر مسلم آن است كه كاشان در ا اخر دوره ساساني واجد چنان اهميت است و داراي جمعيتي بوده كه پادشاهان آن سلسله دستور به بناي آتشكده هاي عظيمي در مناطق نياسر، ابيانه و خرمدشت داده اند.

قرون اول اسلامي در كاشان-اصفهان مهد هنرهاي ماندگار 

از آغاز حمله اعراب  به خاك ايران جنگجويان كاشب دوش به دوش با سپاهيان ايراني در ميدان هاي كارزار شدكت كردند و تا مايان كار جنگيدند.در اوايل دورهٔ اسلامي متون جغرافيايي از كاشان به عنوان شهري كوچك ياد كرده‌اند، بعدتر توسعه در فلات ايران و موقعيت مركزي كاشان و قرار داشتنش در مسير ارتباطات، اين شهر را به مركز مهم صنعتي بدل ساخت، از اين به بعد بيشتر به عنوان شهري در اندازه متوسط و البته موفق از كاشان ياد شده است. در حمله مغول شهر ويران مي‌شود و كمي بعدش دوباره بازسازي مي‌شود. در دورهٔ صفويه كاشان مورد توجه بوده‌است و پادشاهان غالباً در آن سكنا مي‌گزيدند و از اين شهر به عنوان مركزي تجاري بزرگ و ثروتمند ياد شده‌است. علي رقم آشوب‌هاي پس از صفويه و زلزله بزرگي كه در دوره كريم خان زند در كاشان مي‌آيد اين موقعيت تا حدودي حفظ مي‌شود اما آشوب‌هاي اواخر دوره قاجار و ناتواني در رقابت با نساجي اروپا موجب زوال شديد شهر مي‌شود. مس از شهر، كاشاني ها نيز مانند ساير ايرانيان آيين اسلام را پذيرفتند و به قول حكيم نظاني گنجوي :

گرچه عرب زد چو حرامي به ‌ما

داد يكي دين گرامي به ‌ما

گرچه ز جور جلفا سوختيم

ز آل علي معرفت آموختيم

الغرض اي شاه عجم‌، ملك جم

رفت وفنا گشت زبان عجم

نصف زبان را عرب از بين برد

نيم دگر لهجه به تركان سپرد

هر كه زبان داشت به مانند شمع

سوخت ‌تنش‌ زآتش‌ دل پيش جمع

زندي و سغدي همه بر باد رفت

پهلوي و آذري از ياد رفت‌

رفته بد از بين كلام دري

گر نگشودند در شاعري

پادشهاني به خراسان بدند

ك زگهر فَرّخ ساسان بدند

اهل سخن را، صله پرداختند

دفتر از اشعار دري ساختند

آنچه اثر مانده ازيشان به جا

شاهد صدقي است برين مدعا

از پس ايشان ملكان دگر

جايزه دادند به اهل هنر

از آغاز استيلاي اعراب كاشان در قلمرو اميرنشين اصفهان قرار گرفته و جزيي از ايالت الجبال شد. از آغاز پيدايش اختلاف عقيده براي جانشيني پيامبر اسلام و به خصوص از سال 40 ه.ق. كه معاويه بر مسند خلافت نشست بسياري از مردم كاشان گذشته از لزوم اطاعت امر پيامبر ص بر اثر انس و عادت ديرين به سلطنت هاي موروثي باستاني ايران بر اين عقيده بودند كه درخلافت حق ثابت حضرت علي بن ابي طالب ع است و پس از آن نيز به فرزندان ن او كه اولاد و اعقاب پيامبر هستند مي رسد. علت ديگر تمايل مردن واشان به خاندان حضرت علي غارت اموال و كشار و اسارت مردم در زمان عهد خليفه دوم عمربن خطاب بود.در دوران حكومت عمر بن خطاب گستردگي امپراتوري اسلام به شكل بي‌سابقه‌اي وسيع شد و همه سرزمين‌هاي تحت حكومت ساسانيان و دو سوم امپراتوري روم شرقي را در بر مي‌گرفت. حملات وي به امپراتوري ايران در دوران ساساني در مدت كمتر از ۲ سال موجب سقوط اين دودمان گرديد.وي بنابر نقل منابعي از قدرتمندترين خليفه در ميان خلفاي راشدين و نيز يكي از بزرگ‌ترين و تأثيرگذارترين فرمانروايان مسلمان در تمام طول تاريخ است. دوران خلافت وي از ۲۳–۱۳ هجري/۶۴۴–۶۳۴ ميلادي است. وي دومين خليفه از خلفاي راشدين بود كه تحت فرمان او، سپاهيان عرب، سرزمين بين‌النهرين و سوريه را فتح نموده و نيز استيلاي بر ايران و مصر را آغاز كردند.پس از مهاجرت نخستين مسلمانان به مدينه كه در سال ۶۲۲ ميلادي انجام گرديد، عمر به همراه دوست نزديكش ابوبكر به يكي از مشاوران نزديك محمد بدل شدند. در اين سال جايگاه عمر در حكومت اسلامي به رهبري محمد، با ازدواج محمد بن عبدالله با حفصه دختر عمر مهم‌تر گرديد.

ابوبكر به عمر اطمينان ويژه‌اي داشت و او را جانشين خود گماشت. عمر بن خطاب نخستين كسي بود كه خود را اميرالمؤمنين ناميد.

عمر در سراسر گستره حكومت اسلامي قوانين و سياست‌هاي خود را در كنترل داشت و اصول حكومتي را براي حاكمان ولايات و سرزمين‌هاي تسخير شده يادآوري مي‌نمود. ساختار اين اصول حكومتي و حقوقي در برخي از حكومت‌هاي پس از او همچنان پابرجا بود. عمر بن خطاب ۱۰ سال پس از به خلافت رسيدن در مركز حكومت اسلامي (مدينه) توسط شخصي ايراني به نام پيروز نهاوندي ترور و نهايتاً كشته شد.بنا بر دانشنامه بريتانيكا، عمر حاكمي نيرومند، سختگير در برابر متخلفين، پرهيزگار و خشن بود. اهل سنت به دليل دادگري و اقتدارگرايي او احترام ويژه‌اي براي او قائل هستند.

در زمان خلافت هارون الرشيد كاشان و قم از حوزه وسيع اصفهان جدا شدند و به دستور زبيده خاتون همسر سوگلي هارون الرشيد دژي مستحكم در اطراف شهر بنا شد اما دو زلزله سهمگين در سال هاي 239و246 ه.ق. آن را به كلي ويران كرد. در عهد ديلميانط، شهر كاشان مجددا بازسازي شد. از جمله بناهاي به يادگار مانده از آن عصر مي توان به بناي اصلي مسجد جامع ص 187 و بقعه قاضي اسدالله اشاره كرد.

معرفي بهترين تورهاي داخلي و تورهاي خارجي در سايت تور آگهي

                                                                                     ***تورآگهي افتخار ميزباني شما را دارد.

                                                                                                                     پيشنهاد ويژه تورآگهي :  تور دبي از مشهد

                                                                                                                                                           جاذبه هاي ديدني اصفهان

اماكن ديدني و گردشگري اصفهان 

مسجد خوزان اصفهان 

بناي اصلي اين مسجد متعلق به قرن نهم هجري قمري و در دوره تيموريان بوده است اما بعيد به نظر مي رسد كه ساختمان فعلي آن مربوط به زماني پيش از دوره صفويه باشد. اين مسجد داراي چهار ايوان است كه ايوان جنوبي آن منتهي به گنبدخانه مي شود.

باورهاي محلي درباره مسجد خوزان

سه كنج (فيل گوش ها) زير گنبد با مقرنس هاي گچبري زينت داده شده اند در حالي كه سطح ديوار مسجد با سنگ و يا آجر فرش شده است. تاق هاي قوسي ايوان هاي شمالي و جنوبي مزين به نقاشي هاي دوره صفوي هستند اما نقاشي ايوان هاي شرقي و غربي به نظر مي رسد كه مربوط به دوره قاجار باشد. شبستان مسجد در پشت ايوان غربي قرار دارر و بيست ستون سنگي به ارتفاع 2 متر و سقف آن را كار گزاشته شده بودند تامين مي صده اما در پي تعميرات اخير تين سنگ ها برداشته شدند.

به باور محلي امام حسن(  ع)در اين مسجد اقامه نماز كرده اند و از اين جهت اين مسجد را مسجد امام  حسن  نيز مي نامند.تنها كتيبه موجود در مسجد خوزان كتيبه سنگاب آن است كه در دالان ورودي واقع شده و مورخ سال 1108 ه.ق. است. 

تور آگهي افتخار ميزباني شما را دارد.

ناب ترين جاذبه هاي گردشگري را از ما بخواهيد.

جاذبه ها ي تاريخي و گردشگري اصفهان (1)

جاذبه هاي گردشگردي اصفهان 2